[ Pobierz całość w formacie PDF ]

słowem o tym, czym się zajmuje.
- Jesteśmy na miejscu. - Hazel weszła do pokoju. -
Mam nadzieję, że będzie ci tu wygodnie - powiedziała, po
czym przeszła przez salonik i otworzyła drzwi w głębi.
- Tu jest sypialnia i Å‚azienka. Podczas ostatniego re­
montu MacGowanowie zdecydowali siÄ™ przerobić sypial­
nie na apartamenty. Teraz jest dużo wygodniej, bo wresz­
cie zrobiono nowoczesne Å‚azienki i toalety, a dodatkowo
wbudowano szafy, których tu zawsze brakowało.
DAR LOSU 43
Jenna wprost oniemiała z zachwytu. Nie miała pojęcia,
że będzie mieszkała w apartamencie. Szeroko otwartymi
oczami wpatrywała się w misternie rzez
bione belkowanie
sufitu i w ozdobne gzymsy. Salonik byÅ‚ umeblowany anty­
kami, które mogłyby stać w niejednym muzeum, a całości
dopełniały wspaniałe dywany i draperie.
- CoÅ› podobnego! Staram siÄ™ zachować zdrowy rozsÄ…­
dek, ale czuję się tak, jakbym nagle znalazła się w bajce.
Cały ten ogromny zamek i wszystko, co w nim widziałam,
sprawia, że naprawdę trudno mi się otrząsnąć z tego
wrażenia.
- Sir Ian ma wspaniaÅ‚e poczucie humoru, tyle że gÅ‚Ä™bo­
ko ukryte. Jeśli w końcu nie zacznie go używać, to gotowe
zaniknąć - zażartowała Hazel i wróciła do saloniku. - Daj
mi znać, jeśli będziesz czegoś potrzebowała.
- Dziękuję. - Jenna uśmiechnęła się. - Jest naprawdę
wspaniale. Czuję, że to raczej ja powinnam wam płacić za
to, że pozwolono mi tu zamieszkać.
- Nie martw siÄ™. Popracujesz z nim kilka dni i od razu
zmienisz zdanie. Zobaczysz. Niedługo uznasz, że sir Ian
pÅ‚aci ci stanowczo za maÅ‚o za to, co musisz znosić - uprze­
dziła Hazel i wyszła.
Jenna wiedziała, że musi jak najszybciej wrócić na dół,
ale kiedy została w pokoju sama, nie mogła się oprzeć
pokusie i wyjrzaÅ‚a przez okno. Kiedy to zrobiÅ‚a, przekona­
ła się, że jej pokój znajduje się bardzo wysoko. Patrząc
z góry, widziała rozległe ogrody, a kiedy się im lepiej
przyjrzała, doszła do wniosku, że były bardzo starannie
zaprojektowane.
Obiecała sobie, że przyjrzy się im dokładniej, kiedy
44 DAR LOSU
tylko nadarzy siÄ™ okazja. Teraz jednak musiaÅ‚a siÄ™ odÅ›wie­
żyć i wrócić do czekającego na nią sir Iana. Nie chciała,
aby jej guzdranie dało mu okazję do zademonstrowania
niezadowolenia.
WyszÅ‚a z pokoju i stojÄ…c w korytarzu, rozejrzaÅ‚a siÄ™ wo­
kół. Miała nadzieję, że uda się jej zorientować, w której
części zamku zamieszkała. Szkoda, że idąc z Hazel, nie
znaczyłam drogi. Gdyby to zrobiła, wiedziałaby, jak trafić
z powrotem do biblioteki. Natychmiast przypomniały się
jej powieÅ›ci historyczne, w których zamki kryÅ‚y niezliczo­
ne tajemnice specjalnie po to, aby mogły je odkrywać
niczego niepodejrzewajÄ…ce osoby.
Na szczęście tylko raz pomyliła drogę. Kiedy schodziła
już do holu, z którego wchodziło się do biblioteki,
w drzwiach stanął sir Ian i na znak, że ją zauważył, skinął
krótko głową.
- ZaprowadzÄ™ ciÄ™ do biura, w którym bÄ™dziesz praco­
wać - oznajmił.
Szli obok siebie i nagle Jenna zdała sobie sprawę,
jak wysoki i potężnie zbudowany jest sir Ian. Ledwo mu
sięgała do ramienia. Musi mieć w sobie krew wikingów,
uznała, a przed oczami stanęła jej scena obrad klanu Mac-
Gowanów, w której jeden z przodków jej pracodawcy
wymachuje ogromnym mieczem, nawet siÄ™ przy tym nie
pocÄ…c.
- To tu, jesteśmy na miejscu. - Ian zatrzymał się
przed drzwiami w głębi holu i ruchem ręki zaprosił, by
weszła.
Kiedy Jenna znalazła się w środku, poczuła się mile
zaskoczona. Pokój był przytulny, a okna wpuszczały dużo
DAR LOSU 45
światła. Doszła do wniosku, że będzie się jej tutaj dobrze
pracowało.
- MiÅ‚o tutaj. - UÅ›miechnęła siÄ™ i rzuciÅ‚a okiem na sto­
jÄ…cy na biurku komputer.
- PowinnaÅ› tu znalez
ć wszystko, co bÄ™dzie ci potrzeb­
ne - powiedział Ian, podchodząc do biurka. - To są taśmy,
o których wspominaÅ‚em. Wiem, że jest tego dużo, i rozu­
miem, że taki widok musi ci się wydawać przytłaczający.
Przykro mi, że zaczynasz w ten sposób. Zrób tyle, ile
zdoÅ‚asz. MyÅ›lisz, że dasz sobie radÄ™? - zapytaÅ‚, przyjrza­
wszy siÄ™ jej badawczo.
- Nie martw siÄ™.
- Z
wietnie. Kiedy skończysz, wydrukuj to, co ci się
uda przepisać, i zostaw na moim biurku w bibliotece. Gdy­
by coś było niejasne albo miałabyś jakieś pytania, a mnie
by nie było, zrób na marginesie notatkę. Chcesz może [ Pobierz całość w formacie PDF ]