[ Pobierz całość w formacie PDF ]

dniowego pobytu w Bulawayo Carole zakochała się w nim. Napisała mi w liście,
że chciała wybrać się z nim w teren, ale on odmówił ze względu na ryzyko spo-
tkania z kłusownikami. W związku z tym postanowiła sprawić mu niespodziankę.
Pojechać do Victoria Falls, wynająć Land-rovera z kierowcą, który zawiózłby ją
40
do obozowiska. . . Moja córka była bardzo upartą i przedsiębiorczą kobietą, panie
MacDonald. . . i bardzo piękną. Nie sądzę, aby żyjący w oparach swoich własnych
ideałów zoolog potrafił się jej oprzeć.
Maxie lekko się uśmiechnął.
 Widząc panią, wyobrażam sobie córkę.  Zwrócił się do Creasy ego: 
Kłusownicy?  spytał.
 Możliwe, ale wątpliwe. W tej okolicy zostało zaledwie kilka nosoroż-
ców. Raport policji Zimbabwe stwierdza ponadto, że zaledwie czterdzieści osiem
godzin przed morderstwem przejeżdżał tamtędy patrol. Strażnicy rozmawiali
z Cliffem Coppenem i Carole. Wokół obozowiska nie było żadnych śladów opon.
Motywem zbrodni nie była kradzież, ponieważ niczego nie ruszono. Ciała odna-
leziono dopiero po trzech dniach. Duże opady zmyły wszelkie ślady.
Obaj mężczyz
ni rozpoczęli fachowy dialog:
 Pocisk?
 7,62.
 Ile?
 Trzy. Z tej samej broni. Mężczyzna dwa. Brzuch i góra kręgosłupa. Carole
jeden w serce.
 Jeden człowiek?
 WyglÄ…da na to.
 Odległość?
 Penetracja wskazuje na czterysta do sześciuset metrów.
 Zawodowiec?
 Raczej tak.
Creasy westchnął i spojrzał na Glorię. Wpatrzona w stół, popijała koniak.
Przeniósł wzrok na Maxie.
 Coppen trzymał w ręku patyk z osmalonym końcem. Zabito ich przy ogni-
sku. Prawdopodobnie siedział w kucki i poprawiał ogień. Carole zapewne stała
koło niego. Tak to wynika z rysunków zrobionych przez policję. Morderca naj-
pierw zabił ją, ponieważ stała i mogła szybciej zmienić pozycję. Trafienie w serce
wskazuje na profesjonalistę. Coppen trafiony został w chwili wstawania. Dlatego
pierwsza kula poszła w brzuch. Energia kinetyczna pocisku zakręciła nim i rzuciła
na ziemiÄ™. Wskazuje na to kÄ…t penetracji drugiej kuli.
 Morderca nie marnował amunicji  skomentował Maxie.  I żadnych
śladów?
 Wszystko zmyła woda.
 A
uski?
 Nie znaleziono.
 Zawodowiec?  zadał po raz drugi to samo pytanie.
 Tak.
41
Obaj mężczyz
ni głęboko się zamyślili. Nicole przyglądała się Glorii, która raz
po raz podnosiła do ust kieliszek z koniakiem i zwilżała nim wargi.
Ciszę przerwała Blondie.  W mojej opinii Creasy jest najlepszym żołnie-
rzem, jeśli idzie o efektywność i rezultaty. O lepszym nie słyszałam i chyba ta-
kiego nie ma, gdyby nawet szukać na całym świecie. Wiem też, że wyszkolił
Michaela na swoje podobieństwo. Zdaję sobie w pełni sprawę, że Creasy nie tyl-
ko tu przyjechał, żeby mnie odwiedzić, ale żeby poszperać w głowie Maxie. Jutro
rano lecicie do Zimbabwe. Tak sobie myślę, że Creasy byłby ogromnie szczęśli-
wy, gdyby mógł mieć przy sobie Maxie, bo Maxie jest przecież Rodezyjczykiem.
Wiem, że Creasy nie poprosi Maxie, żeby z nim leciał, bo kiedy Maxie żenił się
z Nicole, obiecał jej, że rzuci dawną robotę. Ale przed trzema laty sama Nicole
chciała, żeby Maxie dopadł i zniszczył pewnych bardzo złych ludzi. No i w ten
sposób Creasy zdobył córkę, Juliet.  Blondie patrzyła teraz w oczy Nicole. 
Ja znam moją Nicole. Ona kocha swego mężczyznę i jest pewna, że on ją również
kocha. Ale jest na tyle mądra, żeby go nie powstrzymywać przed czymś, na co
Maxie ma wielką ochotę. . . I co uważa, że powinien zrobić.
Nicole bez namysłu odpowiedziała.
 Mamy dochodzącego barmana. Chętnie się zgodzi pracować w pełnym wy-
miarze godzin. Maxie nadal ma przyjaciół w Zimbabwe i dalekich kuzynów. Nie-
którzy go czasami odwiedzają. Więc Maxie powinien ich również odwiedzić. Jeśli
ma na to ochotę, to z mojej strony ma pełną aprobatę.  Uśmiechnęła się.  Tak [ Pobierz całość w formacie PDF ]