[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wsypałaś! Mogła pisać e - mail albo wypracowanie. śe niby kim teraz jesteś, jasnowidzem?
- Bo\
e. Wyluzuj, Marshall. Ona niczego nie podejrzewa - odparła Vivi, kładąc się na
boku, twarzą do brata. - Poza tym to był mój pomysł. Mogę od niego odstąpić, kiedy zechcę.
- No więc? Co powiedziała na temat Shawna? - zapytał Marshall.
Odło\
ył poduszkę i skrzy\
ował ręce na piersi. Bicepsy lekko mu się zarysowały.
Najwyraz
niej ćwiczył za plecami siostry. Dziwne.
- Wracają do siebie?
- Nic nie powiedziała. Brandon ma chyba większą szansę dowiedzieć się prawdy ni\
ja
- odparła, piorunując wzrokiem komputer. - Ona wie, \
e nie cierpię tego gościa.
- Z
wietnie, Viv. Zamęczyłaś swoje przyjaciółki do tego stopnia, \
e nawet nie chcą z
tobą rozmawiać o swoich \
yciowych decyzjach - odparł Marshall, obracając się na krześle.
- A co ty wiesz o przyjaz
ni? - odgryzła się Vivi. Marshallowi lekko opadła szczęka.
- Mam przyjaciół!
- Ludzie, z którymi pracujesz w Barnes and Noble, nie liczą się.
- Jesteś beznadziejna, wiesz? - Wstał, zabrał ksią\
ki i zamknął MySpace. - Skończę
wypracowanie póz
niej.
- Nara! - rzuciła Vivi.
Poszła za nim do drzwi i zatrzasnęła je.
Gdy została sama, zdała sobie sprawę, \
e do pewnego stopnia Marshall miał rację. Nic
nie mogła zrobić, jeśli Izzy nie chciała rozmawiać z nią o Shawnie czy Brandonie. Jutro
będzie musiała sprawić, \
eby dziewczyna się otworzyła. I raz na zawsze przekona ją, aby nie
wracała do Shawna.
- Chyba zaproszę Shawna na bal - oznajmiła Isabelle, stojąc pośrodku swojego,
urządzonego w stylu Laury Ashley, biało - ró\
owego pokoju.
- Co? Nie! - krzyknęła Vivi, prostując się na kwiecistym siedzeniu przy oknie.
- Myślałam, \
e idzie z Tricia - podsunęła Lane. Odło\
yła puchar koszykarski, którym
się bawiła, z powrotem na zatłoczoną półkę.
- Chyba kłamała. Powiedział, \
e rozmawiali o tym, ale wcale jej nie zaprosił. - Isabelle
się skrzywiła.
- Więc znowu ze sobą rozmawiacie - powiedziała obojętnym głosem Vivi. Siadła
bokiem, opierając stopy na nieskazitelnej poduszce. - Super.
- Tylko e - mailujemy i wysyłamy SMS - y... głównie. - Isabelle podeszła, \
eby
zrzucić nogi Vivi z poduszki, czego ta zresztą się spodziewała. - Dopiero pracujemy nad tym.
\
eby naprawdę zacząć rozmawiać.
- A ja pracuję nad tym, \
eby się nie porzygać. - Vivi spiorunowała wzrokiem
przyjaciółkę.
- To miłe. I takie budujące - odparowała Isabelle. Sfrustrowana Vivi złapała się za
głowę i spojrzała na Lane, która siedziała na łó\
ku z baldachimem i jak zwykle się nie od-
zywała. Jeśli Isabelle pójdzie na bal z Shawnem, to przez resztę lata będą to zrywać, to
wracać do siebie. Vivi spodziewała się nawet, \
e Shawn przekona Isabelle, aby nie szła na
studia w przyszłym roku, bo to zniszczy ich przeklętą przez los miłość. Miał na nią
wystarczający wpływ.
Isabelle podeszła do wielkiego, drewnianego biurka i oparła się o nie, obracając na
palcu srebrny pierścionek.
- Wiem, \
e nie lubicie Shawna. Nie da się tego ukryć. Ale nic na to nie poradzę,
zresztą nie znacie go tak, jak ja.
Vivi musiała złapać się poduszki pod sobą \
eby nie przewrócić oczami. Ile razy
słyszała te słowa?
- Jego rodzice są no, naprawdę z
li. Jak w Oliverze Twiście. Są dla niego tak podli, \
e
nie macie pojęcia. Jestem wszystkim, co ma, rozumiecie? Jestem jedyną osobą na świecie,
której naprawdę na nim zale\
y. - Isabelle paplała jak nakręcona, cały czas obracając
pierścionek na palcu. - Sama nie wiem... mo\
e ta sprawa z Tricia to tylko, no wiecie, przejaw
lęku przed rozstaniem, bo w przyszłym roku wyje\
d\
am.
- Zamierzasz wykorzystać zajęcia z psychologii, \
eby go usprawiedliwiać? - wypaliła
Vivi.
Isabelle spiorunowała ją wzrokiem.
- Nie usprawiedliwiam go. Próbuję go zrozumieć. Przeprosił. I wiem, \
e nie
powinnam się z nim spotykać. - Isabelle przestała krą\
yć i ręce jej opadły. - Dziewczyny,
naprawdę myślę, \
e tym razem mo\
e się zmienił.
Vivi prychnęła i odwróciła wzrok. Jak najmądrzejsza osoba w całej szkole mo\
e być
tak niedorzecznie głupia, kiedy idzie o chłopców? [ Pobierz całość w formacie PDF ]