[ Pobierz całość w formacie PDF ]

dla swojego rowerzysty? Bardzo go kochasz, prawda?
- Tak, bardzo - odpowiedziała uczciwie.
Powstrzymała pokusę spojrzenia na wysokość czeku,
złożyła go i schowała do torebki.
- Dam ten piękny sznur korali, turkusów i pereł mojej
żonie. Ja także bardzo ją kocham. - Włożył naszyjnik
i książeczkę czekową do szuflady.
Joy zastanawiała się, czy Abdullah mówi prawdę.
Przez chwilę podejrzewała, że to tylko nic nie znaczące
wyznanie.
- Cieszę się, że jesteś szczęśliwy w małżeństwie, Ab-
dullahu - odpowiedziała uprzejmie.
Szejk wzruszył ramionami.
- OczywiÅ›cie. A nie wspomniaÅ‚em o tym? - UÅ›miech­
nął się i ujął ją pod rękę. - Czy teraz zjemy kolację?
ROZDZIAA
DWUNASTY
Joy wróciła póz
no z kolacji. W willi było ciemno. Bill
i Brigitte musieli nadal wesoło bawić się na przyjęciu
u Cyrusa Platte'a. Ogarnęła ją rozpacz i rozgoryczenie.
Zapaliła światło w salonie i zerknęła na zegarek. Zbliżała
siÄ™ jedenasta.
WÅ‚aÅ›nie w tej chwili usÅ‚yszaÅ‚a odgÅ‚osy rozmów na pa­
tio. WyjrzaÅ‚a przez szklane drzwi i zobaczyÅ‚a widok, któ­
ry napełnił bólem jej serce. Bill leżał na długiej ławce.
RÄ™kÄ… obejmowaÅ‚ Brigitte, która siedziaÅ‚a tuż obok. Pa­
trzyli sobie głęboko w oczy, rozmawiali i śmiali się. Na
metalowym stoliku stały dwie szklanki i w połowie
opróżniona butelka szampana. Jasna marynarka jej uko­
chanego wisiała na krześle.
Spóz
niła się!
Poprzedniej nocy kochali się z taką czułością i pasją.
Czy jego uczucia mogły się zmienić w ciągu niecałych
dwudziestu czterech godzin? Brigitte była niezwykle
piękną kobietą, a poza tym wiele znaczyła w jego firmie
prawniczej. Może on już nie potrafił dłużej opierać się jej
zalotom.
Nie mogła dłużej znieść widoku tej pary pochłoniętej
sobą. Odwróciła się. Dlaczego była taką idiotką? Gdyby
149
tylko rzuciła pracę u Abdullaha wczoraj. Gdyby tylko nie
przyjęła tego naszyjnika. Gdyby tylko...
A jeśli nie jest za póz
no? Dlaczego ustępuje Brigitte
i odsuwa się w cień bez wyjawienia Billowi, co naprawdę
czuje? Dlaczego nie pozwoli mu samemu wybrać? Nie,
musi z nim porozmawiać, ryzykując nawet najgorszą
wiadomość. Z
miało pchnęła drzwi i weszła do patio.
- O, już wróciłaś! - wykrzyknęła Brigitte. - A gdzie
twój wspaniały naszyjnik? Sądziłam, że założysz go na
spotkanie z Szejkiem Wahhabem dziÅ› wieczorem.
Bill pośpiesznie wstał z ławki na jej widok.
- ZwróciÅ‚am naszyjnik Abdullahowi - odparÅ‚a. - Zde­
cydowaÅ‚am siÄ™ nie pracować dla niego. W tych okolicz­
nościach nie mogłam go przyjąć.
- Rezygnujesz z tej pracy?
- Tak, rezygnuję - potwierdziła.
Ku jej zdziwieniu Brigitte krzyknęła radoÅ›nie. Joy po­
trafiła zrozumieć powody tej reakcji. Pewnie ta kobieta
myśli, że skoro nie przyjęła oferty szejka, to wyjedzie do
Stanów i nie bÄ™dzie jej dÅ‚użej przeszkadzać. CaÅ‚a niena­
wiść i złość na Brigitte, które tak długo tłumiła, zawrzały
i znalazły nagle ujście.
- Myślisz, że wygrałaś, prawda? Myślisz, że spakuję
walizki, wrócę do Los Angeles i zostawię ci Billa? Otóż
nie, ja nie wyjeżdżam! Poszukam w Paryżu jakiejś pracy
i spróbuję go odzyskać. Ja go kocham! Ja...
Nie zażyła nic dodać, gdyż Bill porwał ją w ramiona
i całował z pasją.
- Joy, co chciaÅ‚aÅ› powiedzieć? Och, kochanie, po­
wiedz mi. Powiedz mi, że mnie kochasz. PragnÄ™ to usÅ‚y­
szeć raz jeszcze.
150
- Kocham ciÄ™ - odpowiedziaÅ‚a po prostu, oszoÅ‚omio­
na jego reakcjÄ….
- Ja też cię kocham - zawołał głośno. - Wiedziałem to
od chwili, gdy po raz pierwszy cię spotkałem w Ogrodzie
Luksemburskim.
Czy to rzeczywiście się zdarzyło? Joy nie zastanawiała
się, tylko całowała jego usta, policzki, nos. Wszystkie jej
obawy ustÄ…piÅ‚y miejsca radosnej rozkoszy. Usta Billa by­
Å‚y raz twarde i żądne pieszczot, a za chwilÄ™ delikatne i od­
dajÄ…ce najgorÄ™tsze pocaÅ‚unki. OdkrywaÅ‚a na nowo ich do­
tyk i smak. Całowali się długo, aż wreszcie Joy spojrzała
triumfalnie na rywalkÄ™.
Zdziwiła się bardzo - kobieta uśmiechała się do niej
ciepło. W oczach zauważyła sympatię i zadowolenie.
- Gratuluję wam obojgu - powiedziała spokojnie. -
Och, Joy, kochanie, nie wierzysz mi, prawda? - Mrugnęła
do jej przyjaciela z uśmiechem. - Obawiam się, że mój
plan zadziałał za dobrze.
- Twój plan? - zapytaÅ‚a Joy, spoglÄ…dajÄ…c raz na po­
godną twarz Brigitte, to znów na nieśmiały uśmiech Billa.
- Co za plan?
- Operacja  Joy i Bill" - wyjaśniła kobieta. - Nigdy
wczeÅ›niej nie mówiÅ‚am do niego William. To miaÅ‚ być ta­
ki dodatek.
- O czym mówisz? - Joy zażądała dalszych wyjśnień.
BaÅ‚a siÄ™, że to jeszcze jedna sztuczka tej przewrotnej ko­
biety. Ale czy teraz, kiedy była pewna, że jej miłość jest
odwzajemniona, miało to znaczenie?
- Byliście parą ptaków siedzących na gałęzi z daleka
od siebie, a ja przestraszyłam was. Wzlecieliście w górę
i zbliżyliÅ›cie siÄ™. OczywiÅ›cie Bill od poczÄ…tku byÅ‚ wtaje­
mniczony we wszystko.
151
- Ale nie zagrałem dobrze swojej roli. Powinienem
udawać, że nie obchodzi mnie Abdullah, ale nie potrafi­
łem. Gniew i zazdrość najlepiej podziałały.
- Wszystko dobre, co się dobrze kończy - wtrąciła
serdecznie Brigitte. - Ale Joy chyba nadal nic z tego nie
rozumie. NajrozsÄ…dniej bÄ™dzie, jeÅ›li pozwolisz mi wyjaÅ›­
nić jej wszystko po kolei. - Podeszła do stolika i siadła na
krześle, krzyżując z gracją nogi. Kochankowie zajęli
miejsca na Å‚awce.
- Kiedy wczoraj przyjechaÅ‚am rano do willi, zobaczy­
łam Billa smutnego i cierpiącego. Zapytałam, czym się
martwi. OpowiedziaÅ‚ mi o wszystkim. CzuÅ‚ siÄ™ osamot­
niony w swoich obawach i podejrzeniach, dotyczÄ…cych
Abdullaha. BaÅ‚ siÄ™, że pomyÅ›lisz, iż tylko z powodu za­
zdroÅ›ci odradza ci pracÄ™ dla szejka. Nie chciaÅ‚ przeszka­
dzać ci w karierze.  Problem tkwi w tym - odezwał się do
mnie - że Joy traktuje Abdullaha inaczej". Postanowili­
śmy pomóc ci zobaczyć szejka we właściwym świetle.
Tak powstał mój plan. Wymyśliłam, że będę kobiecym
odbiciem Abdullaha, byś przekonała się, jak niestosowne
jest jego zachowanie, i zaczęła podejrzewać go sama.
Musiałaś zrezygnować z jego oferty samodzielnie, a nie
pod wpływem nacisków Billa. Mogłabyś póz
niej żaÅ‚o­
wać, że przez niego odrzuciłaś taką szansę.
-  %7łeński Abdullah" - zawołała Joy, zaczynając coś
rozumieć.
- Racja. Bill wspomniał mi, że szejk potraktował go
jak mało inteligentnego rowerzystę, który nie rozumie
spraw reklamy. To dlatego identycznie potraktowałam cię
przed spotkaniem z KavÄ… i powiedziaÅ‚am, że z nami za­
nudziłabyś się na śmierć. Potem, kiedy spotkaliśmy się
152
w restauracji uÅ‚atwiliÅ›cie mi zadanie. RobiliÅ›my dokÅ‚ad­
nie to samo, co wy.
- Ja z Abdullahem nie tańczyłam tak blisko - Joy nie
mogła powstrzymać się od protestu.
Oczy Brigitte rozbłysły.
- PomyÅ›laÅ‚am, że trochÄ™ zazdroÅ›ci nie zaszkodzi. Sko­ [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]