[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Bryony zaniemówiÅ‚a z wrażenia. Jeszcze siÄ™ nie zda­
rzyło, by Jack ją za cokolwiek przeprosił.
 Zapomnijmy o tym  wymamrotała.
Skinął głową, przyglądając jej się uważnie.
 Dobrze. Ale póz
niej jeszcze porozmawiamy.  Spoj­
rzał w górę.  Helikopter na pewno nie przyleci.
 Więc sami musimy ewakuować chłopców.
PatrzyÅ‚ na niÄ… przez chwilÄ™. Oczy rozbÅ‚ysÅ‚y mu we­
soło.
 Dlaczego blondynka trzyma gazetę w lodówce? 
zapytał, odsuwając jej kosmyk włosów z czoła.  %7łeby
mieć zawsze świeże wiadomości.
36 SARAH MORGAN
PrzechyliÅ‚a gÅ‚owÄ™ w bok i spojrzaÅ‚a na niego zacze­
pnie.
 Dlaczego mężczyz
ni nie majÄ… kryzysu wieku Å›re­
dniego?  Uniósł pytająco brwi.  Bo nigdy nie dorastają
 wyjaśniła ze słodkim uśmiechem.  Czy możemy już
iść?
MgÅ‚a stawaÅ‚a siÄ™ coraz gÄ™stsza. Z radionadajnika Ja­
cka rozległ się głos Seana. Mężczyz
ni rozmawiali chwilÄ™.
Kiedy skończyli, Jack oznajmił:
 Cały zespół ratunkowy wyrusza w góry. Wydaje
mi się, że jesteśmy już w rym miejscu, gdzie ostatnio
widziano chłopców.
Bryony przez chwilę nasłuchiwała, ale nie usłyszała
nic oprócz szumu wody. Zadygotała lekko, kiedy zimne
powietrze przeniknęło przez jej ubranie.
 Ruszajmy  ponaglił Jack. Przeszedł kilka kroków,
ale nagle siÄ™ zatrzymaÅ‚ i spojrzaÅ‚ w gÅ‚Ä…b wÄ…wozu.  Wi­
dzisz coÅ›?
 Co?  Bryony chciała stanąć bliżej krawędzi, ale
Jack objÄ…Å‚ jÄ… silnym ramieniem i przyciÄ…gnÄ…Å‚ do siebie.
 Lepiej nie podchodz
za blisko.  Razem spojrzeli
w dół. starając się przeniknąć wzrokiem mgłę.
Bryony wstrzymała oddech. Jack stał tak blisko, że
czuła dotyk jego muskularnego ciała.
 Nic nie widzÄ™.  Nagle jej wzrok przyciÄ…gnÄ…Å‚ jakiÅ›
czerwony punkt.  Nie! Rzeczywiście coś tam jest!
Jack wreszcie rozluz
nił uścisk.
 Z
cieżka w dół jest wąska i śliska. Dasz radę, Blon-
di? Trzeba po prostu stawiać nogi jedna przed drugą
i uważać, żeby się nie przewrócić.
 Nie będzie to łatwe, ale dam z siebie wszystko
 zapewniła go poważnie, zadowolona, że znów rozma-
ZIMOWY PREZENT
37
wiajÄ… ze sobÄ… jak dawniej.  A ty? Trafisz bez pytania
o drogÄ™?
Przekomarzali siÄ™. ostrożnie schodzÄ…c w dół. aż wre­
szcie dotarli na dno wÄ…wozu. Szybko spostrzegli zaginio­
nych chÅ‚opców. Siedzieli pod wielkim kamieniem, przy­
tuleni do siebie. Jack przykucnÄ…Å‚ obok nich.
 Cześć. A
adny dzień na wycieczkę w góry.
 Już myśleliśmy, że nikt nas nie znajdzie  wyszeptał
chłopiec, szczękając zębami.  Martyn ciągle zasypia
i zostawia umie samego.
 Rozumiem. Zaopiekujemy siÄ™ nim. Rozbij dla nich
namiot  polecił Bryony.
Skinieniem gÅ‚owy daÅ‚ jej znak, by zajęła siÄ™ przytom­
nym dzieckiem, tymczasem sam zaczął badać drugiego
chłopca.
Martyn leżał nieruchomo i cicho jęczał. Policzki miał
blade, usta sine.
Bryony upewniła się, że jej podopieczny nie odniósł
żadnych ran, a potem szybko rozbiÅ‚a lekki namiot ratow­
niczy i pomogła chłopcu wejść do specjalnego śpiwora.
 Jak siÄ™ nazywasz?
 Sam.
 W tym ci bÄ™dzie ciepÅ‚o. NiedÅ‚ugo ciÄ™ stÄ…d zabierze­
my  zapewniła go.
 Martyn się przewróci!  wyszlochał Sam.  Złamał
sobie nogę. Widziałem wystającą kość.
Objęła go ramieniem dla dodania otuchy.
 Teraz się już o to nie martw  powiedziała łagodnie.
 Pomożemy mu. Niedługo obaj wrócicie do domu. Zaraz
dam ci coÅ› gorÄ…cego do picia. Rozgrzejesz siÄ™.
Wyjęła z plecaka termos, nalaÅ‚a do kubka gÄ™stej, gorÄ…­
cej czekolady i podała chłopcu.
38 SARAH MORGAN
 Zaraz wrócę  zapewniła i wysunęła się z namiotu.
Wiedziała, że Jack potrzebuje pomocy.
 Sam mi powiedział, że jego kolega złamał nogę.
Jack skinął głową.
 ZÅ‚amanie otwarte koÅ›ci piszczelowej i strzaÅ‚ko­
wej. Obfite krwawienie. Trzeba mu założyć kroplówkę
i szynÄ™.
Bryony wyjęła z plecaka potrzebny sprzęt. Jack przez
radio podał Seanowi ich pozycję i opisał stan chłopców.
Kiedy skończył, wenflon był już na miejscu.
Pochylił się nad chłopcem i cicho tłumaczył mu. co
robi i dlaczego. Z podziwem patrzyÅ‚a na jego profesjo­
nalizm i opanowanie.
Zakryła ranę sterylnym opatrunkiem, a Jack ostrożnie
zdjął chłopcu but.
 Zaraz podamy ci Å›rodek przeciwbólowy i unierucho­
mimy nogę  uspokajał chłopca.  Potem dostaniesz coś na
rozgrzewkÄ™ i zabierzemy ciÄ™ w bezpieczne miejsce.
Kiedy skończyli opatrywać złamaną nogę. przybył
Sean z resztą zespołu.
 Piękny dzień na wycieczkę. I jakie piękne widoki!
 stwierdził, rozglądając się wokół.  Jak się przedstawia
sytuacja?
 Przydałby się helikopter, ale podejrzewam, że nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]