[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 En kiu çambro lo¸as mia edzo?
 Kiel vi nomi¸as, sinjorino?
 Krulo aû Krugo, mi ne ¸uste memoras.
Çambroluigantino:  Mi kredis pasintnokte, ke vi revenas
hejmen kun viro.
Bela luantino:  Ve! ankaû mi kredis, ke ¸i estas viro.
En sia korto çiu kok estas forta
Kamparano açetis novan kokon, por anstataûi la maljunan
birdokortestron. La maljuna koko petas sian junan kolegon:
155
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
 Amiko, lasu al mi almenaû unu aû du kokinojn.
 Ne, fiere respondas la juna koko. De nun mi estas la
estro de çiuj kokinoj. Vi povas malaperi en la kuirpoton.
 Donu al mi unu ÿancon. Ni faru vetkuron. Çu vi vidas la
pomujon çe la fino de herbejo? Tiu, kiu atingos ¸in unua,
estos la re¸o de la birdokorto. Sed pro mia granda a¸o bon-
volu lasi min starti tri sekundojn antaû vi.
Kun malhumila rikano la juna koko akceptas, kaj ili ekku-
ras unu post la alia. Subite pafo trafas la junan kokon, kiu
falas senviva.
Kun fumanta fusilo enmane, la kamparano murmuras:
 Mi ne komprenas. De kelka tempo oni vendas al mi nur
pederastiajn kokojn.
(por venkita generalo)
Pro via alta rango
vi iris sub la jugon
kun ploro.
Çiu  li havas sian  ÿi
Fermante siajn pantalonfendojn, du junaj paÿtistoj rigardas
per revaj okuloj du beletajn kaprinojn, kiuj revenas al la gre-
go. Unu murmuras al sia kunulo:
156
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
 Çu vi jam aûdis, ke iuj naûzaj urbanoj faras ¸in kun viri-
noj?
Vera opinio montri¸as en ebrio
Kruko estas ebria. Dum li revenas hejmen, putino provas de-
logi lin:
 Venu do, bela knabego. Tio kostos 2 mil stelojn.
 Ne, tio estas tro multekosta.
Iom pli malproksime negrino proponas siajn malkarajn ser-
vojn:
 Venu en mian çambron. Tio kostos al vi 500 stelojn.
Kruko hezitas kaj foriras, sed li estas tiel konfuzita, ke li ne
atentas la trafiklumojn kaj transpasas la straton je malperme-
sita momento.
Policano vokas lin:
 Vi proksimi¸u kaj donu al mi 500 stelojn.
Kruko longe observas la policanon per malklaraj okuloj kaj,
skuante la kapon, balbutas:
 Ha, ne! Por tiu prezo al mi pli plaças la negrino ol vi.
Dum operacio la grafino Mambolino, narkotite, plurfoje mur-
muras:  Emilo, Emilo .
En la sekva tago la kirurgo vizitas la operaciitan nobelinon
en ÿia klinika çambro.
 Nun, sinjorino grafino, dank al mia arto vi havas deno-
ve knabinajn mamojn. Postmorgaû vi povos reveni hejmen.
Salutu sinjoron Emilo de mi.
 Ho! sinjoro doktoro, de kiam vi konas mian novan ÿofo-
ron?
157
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
Kiam mi ien veturas, mi neniam prenas
kun mi multon da pakaîo
Baniko profitis restadon en Parizo por açeti modan kostu-
mon. Revenante al Bervalo, li decidas ÿan¸i la veston en la
vagonaro, por fari surprizon al sia edzino. Li iras al la nece-
sejo, malvestas sin, post mallonga hezito îetas la malnovan
kostumon tra la fenestro kaj malfermas la kartonan ujon de
la pariza konfekciejo.
Ve! erare la vendisto enpakis bebovestaron.
Svati¸anto:  Sinjoro, mi deziras edzi¸i al via filino Lumila.
Estonta bopatro:  Juna viro, çu vi almenaû amas infanojn?
Svati¸anto:  Infanojn mi ja amegas!
Estonta bopatro:  Vi estas tre bonÿanca: Lumila havas jam
tri.
En fajrobrigado sonoras la telefono.
 Ha lo! Çi tie parolas fraûlino Kruko. Junulo provas eniri
mian çambron tra la fenestro.
 Tio koncernas la policon. Kial vi telefonas al la fajrobri-
gado?
 Tial ke lia ÿtupetaro estas tro mallonga.
De superfluo malboni¸as la ¸uo
Bela juna virino vizitas Banikon.
 Sinjoro, vi ne konas min, sed mi scias, ke via edzino es-
tas la amatino de mia edzo. Mi decidis, ke ni ambaû ven¸u
nin.
Tiel estas farite.
158
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
 Ni ankoraû foje ven¸u nin.
Tiel estas refarite.
 Ni ven¸u nin denove.
Baniko dediças sin al la tria kompensaîo. Sed, kiam la juna
virino instigas lin al plua ven¸ado, li murmuras:
 Mi sentas, ke mi jam ne estas tiom kolera&
Ne çiu papereto estas blanka bileto
Mondumanino jam de longe kutimi¸is pagi la kuraciston per
siaj propraj naturaîoj. Iufoje la edzino de la kuracisto malkov-
ras en lia poÿo vizitkarton de ÿi kun surskribo:  Rajtigilo por
unu amnokto .
La mondumanino ege miras, kiam çe ÿia pordo iam aperas
60-jara çifona vagulo kaj prezentas la vizitkarton, sur kiu la
kuracistedzino alskribis:  Pagenda al portanto .
x
ajno trompas
Kruko trovas Banikon gimnastikanta. Baniko, kuÿante kaj
apogante la manojn sur la planko, levadas kaj mallevadas sian
korpon, por fortikigi siajn brakajn muskolojn.
Kruko rigardas sian amikon kaj post kelkaj minutoj skuas
la kapon, dirante:
 Kompatindulo, çu vi ne rimarkis, ke ÿi jam de longe forg-
litis de sub vi?
Por unu  festeno, por alia  çagreno
Kruko erare elektis la telefonnumeron de la paroÛestro. Pens-
ante, ke li telefonas al malçastejo, li demandas:
159
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
 Tie çi parolas Kruko. Çu Marina estas nun libera?
Li ege miras, kiam aûdas jenan respondon:
 Sinjoro Kruko, mi estas ne parigisto sed via pastro.
 Ho, sinjoro paroÛestro, kion do vi faras en bordelo?
Maljuna avarulino renkontas kuraciston en monduma kun-
veno. Por ÿpari la prezon de konsulto, ÿi tedas lin en la plen-
plena salono per detala priskribo de siaj doloroj.
 Kion vi povus preskribi al mi, sinjoro doktoro?
 Venu do morgaû en mian kabineton.
 Çu vi povas fari vian diagnozon çi tie?
 Certe, sinjorino. Bonvolu vin malvesti.
Dum la man¸ado venas apetito
Naiva junulino unuafoje vidas la membron de sia amiko.
Kiam li proponas al ÿi la amorludon, ÿi timas, ke tio vundos
ÿin.
 ¯i estas multe tro longa!
Sed la naturo, kiel kutime, aran¸as la aferon, kaj al la îus
malvirgigita knabino tiom plaças la ludo, ke ÿi krias al sia
amiko:
 Karulo, enÿovu ¸in pli profunden!
 Mi ne povas pli.
x
i dubas kaj palpe kontrolas, çu li diras la veron. Subite ÿi
riproças:
 Ho! estas stulte, ke vi faris nodon.
Ne tiel, sed tiel çi!
Sinjorino Kruko riproças sinjorinon Baniko:
160
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO [ Pobierz całość w formacie PDF ]