[ Pobierz całość w formacie PDF ]

kiam iu difektis sin. x
i povas haltigi sangofluon kaj ¸ustigi
elartiki¸ojn, kaj ßi certe povus veki baronon Adrian el la mor-
todormo, sed tien çi al Hedeby ßi verÿajne ne volus veni.
Dum interparolis la tabloservistino kaj fraûlino Spaak, la
kuireja servistino staris plej supre sur la portebla ÿtupetaro
kaj rigardis sur la altan breton, kie oni iam retrovis la perdi-
tajn ar¸entokulerojn.
 Ho, ßi elkriis,  jen mi trovas ion, kion mi longe serçis. Tie
çi kuÿas ja la malnova pintoçapo de barono Adrian.
94
LA RINGO DE LA GENERALO
eLIBRO
Fraûlino Spaak indigni¸is. Kia ordo do estis en Hedeby,
antaû ol ßi alvenis! Kiel venis tien çi la çapo de barono Adri-
an?
 Tio ne estas mirinda, diris la kuireja servistino.  Li el-
kreskis ¸in, kaj li donis ¸in al mi, por ke mi faru el ¸i du po-
totuketojn. Vere bone, ke mi retrovis ¸in.
La fraûlino prenis la çapon de ßi.  Estus doma¸e distondi
¸in, ßi diris.  Oni povas doni ¸in al iu malriça.
Tuj poste ÿi iris kun la çapo sur la korton kaj komencis viÿi
el ¸i la polvon. Dum ÿi estis faranta tion, la barono venis el la
granda domo.
 x
ajnas al ni, ke Adrian fartas malpli bone, li diris.
 Çu ne trovi¸as proksime iu, kiu komprenas kuracan ar-
ton? demandis ÿajne sen iu ajn subintenco la fraûlino.  La
servistinoj menciis virinon, kiu nomigas Marit Eriksdotter.
La barono rigidi¸is.
 Kompreneble mi ne hezitus venigi mian plej grandan ma-
lamikon, kiam temas pri la vivo de Adrian, li diris.  Sed ne
havus sencon. Marit Eriksdotter ne venos al Hedeby.
La fraûlino ne kura¸is kontraûdiri post tiu sciigo. x
i daûri-
gis la serçadon tra la tuta kuireja domo, zorgis por la tag-
man¸o kaj igis ankaû la baroninon man¸i kelkajn pecojn. La
ringo ne estis trovita, kaj fojon post fojo ripetis al si fraûlino
Spaak:  Ni devas trovi la ringon. La Generalo lasos Adrian
morti, se ni ne retrovos al li la ringon.
Posttagmeze fraûlino Spaak iris al Olsbyn. x
i iris laû pro-
pra decido. La pulsobatoj senti¸is pli malfortaj kaj venis kun
pli kaj pli longaj intertempoj por çiu nova fojo, kiam ßi estis
çe la malsanulo. x
i ne havis trankvilon. por atendi la kuracis-
95
LA RINGO DE LA GENERALO
eLIBRO
ton el Karlstad. Estis pli ol kredeble, ke Marit rifuzos, sed la
fraûlino ne volis lasi iun ajn eblecon neprovita.
Marit Eriksdotter sidis en la kutima loko sur la ÿtuparo
ekster la fostodomo, kiam fraûlino Spaak venis. x
i ne havis
laboron inter la manoj, sed sidis klinita malantaûen kun fer-
mitaj okuloj. Sed ÿi ne dormis, ÿi malfermis la okulojn, kiam
venis la fraûlino, kaj ÿi tuj rekonis ÿin.
 Aha, ÿi diris,  çu oni en Hedeby nun vokas min?
 Çu vi jam aûdis, kiel malbone statas çe ni? diris fraûlino
Spaak.
 Jes, mi aûdis tion, diris Marit,  kaj mi ne volas iri.
La fraûlino ne respondis per eç unu vorto. Peza malespe-
ro komencis premi ÿin. Çio estas kontraû ÿi, kaj tio çi estas la
plej malfacila el çio. x
i povis vidi kaj aûdi, ke Marit ¸ojas. x
i
sidis tie sur la ÿtuparo kaj ¸ojis pro la malfeliço, ¸ojis pro tio,
ke mortos Adrian Löwensköld.
¯is nun la fraûlino sukcesis konservi sian kura¸on. x
i ne
kriis aû lamentis, kiam ÿi vidis Adrian kuÿanta sur la planko.
"i havis nur la penson helpi lin kaj la aliajn. Sed la rezisto de
Marit rompis ÿian forton. x
i komencis plori, forte kaj sençe-
se. x
i ÿanceli¸is al griza domomuro, klinis la frunton kontraû
¸in kaj larmis kaj plor¸emetis.
Marit klinis sin iom antaûen. Dum sufiçe longa tempo ßi ne
forprenis la rigardojn de la kompatinda knabino.  Aha, çu
estas tiel, ÿi pensis.
Sed samtempe, kiam Marit sidis kaj rigardis la fraûlinon,
kiu ploris la larmojn de amo pro amato, okazis io ankaû en ÿia
propra animo.
x
i eksciis antaû kelkaj horoj, ke la Generalo montris sin al
Adrian kaj preskaû timomortigis lin, kaj ÿi diris al si, ke fine
96
LA RINGO DE LA GENERALO
eLIBRO
estas veninta la horo de venko. Tion ßi atendis dum multaj
jaroj, sed çiam vane. La kapitano iris en sian tombon, kaj
puno ne estis lin trafinta. Vere la Generalo iradis en Hedeby,
de kiam ßi sendis tien la ringon, sed ÿajnis, ke li ne volas per-
sekuti siajn proprajn per la ordinara kruelo.
Sed nun la malfeliço atingis ilin, kaj tuj ili venas al ÿi por
peti pri helpo! Kial ili ne iras same bone al la mortintoj en la
pendigloko?
Estis ¸uo por ßi diri:  Mi ne iros. Estis ÿia maniero ven¸i.
Sed kiam Marit vidis la junulinon plori, kun la kapo kon-
traû la muro, veki¸is en ßi memoro.  Tiel ankaû mi staris kaj
ploris, kun la kapo kontraû la malmola muro. Mi havis neni-
un homon, kontraû kiu apogi min.
Kaj en la sama momento la fonto de la juna¸a amo
revivi¸is en Marit kaj plenigis ÿin per sia varma fluo. x
i sidis
surprizita kaj diris al si:  Tiel mi sentis en tiu tempo. Tiel es-
tis iun ami. Tiel dolçe kaj forte senti¸is. x
i vidis antaû si la
junan, gajan, fortan, belan Paul Eliasson. x
i memoris lian ri-
gardon, lian voçon, çiun geston de li. x
ia tuta koro pleni¸is de
li.
Marit kredis, ke ßi amis lin la tutan tempon, kaj tion ÿi certe
faris. Sed kiel malvarmi¸is la sentoj dum la longaj jaroj! Nur
en tiu çi momento ÿia animo denove brulis kun plena flamo.
Sed en la sama momento, kiam veki¸is en ßi la amo, ÿi
ankaû memoris la teruran doloron, kiun sentas homo per-
dante la amaton.
Marit rigardis al fraûlino Spaak, kiu ankoraû staris ploran-
te. Nun Marit sciis, kiel ÿi sentas. Antaû kelkaj momentoj ÿin [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]