[ Pobierz całość w formacie PDF ]

morfinÄ™.
 To  Cygan"?  zapytał lekarz, a dziewczyna kiwnęła potakująco głową i zmęczonym
głosem powiedziała:
215
 Bardzo cierpi, ale w niczym nie mogę mu pomóc. Doktor Gołąb poszedł do rannego, a
chłopcy porozsiadali się
na miękkich, skórą krytych fotelach i popadli w głęboką zadumę. Niepokoił ich coraz bardziej
ten wieczorny, pochmurny nastrój. Gdy podjęli decyzję przedzierania się na śoliborz, gdy
biegli tutaj wsłuchując się w narastającą kanonadę, byli pewni, \
e na \
olibor-skich ulicach
zobaczą tłumy szczęśliwych ludzi, \
e będą się cieszyć razem z nimi, śpiewając polskie pieśni
i zawieszając na balkonach biało-czerwone flagi. A śoliborz, chocia\
wolny, przywitał ich
niepokojem. Tak, widzieli tu dzisiaj szczęśliwych ludzi, widzieli zwycięzców i słyszeli pieśni,
które jeszcze wczoraj były pieśniami zakazanymi, ale słyszeli tak\
e niespokojne pytanie: co
będzie jutro? Zbyt prędko zrodziło się to pytanie i nie wró\
yło nic dobrego. Wszedł do pokoju
kapitan Gołąb i wracając do rozmowy, przerwanej pojawieniem się sanitariuszki, powiedział:
 Rozumiem was, chłopcy, to pięknie, \
e chcecie nam pomóc, ale sprawy trochę się
skomplikowały. Wiecie, jak wygląda sytuacja na śoliborzu?
 To przecie\
dopiero początek  zaoponował Michał.
 Jutro mo\
e być lepiej  poparł kolegę Antek  jeśli powstanie wybuchło w całej
Warszawie, to Niemcy długo nie wytrzymają.
Ktoś otworzył energicznie drzwi i do pokoju wniesiono rannego. Ranny pojękiwał cicho, miał
zamknięte oczy i nie bardzo zdawał sobie sprawę z tego, gdzie się znajduje. Poło\
ono go na
stole, stojącym na środku pokoju, pod \
yrandolem i zaczęto ściągać z niego poplamioną krwią
bluzÄ™.
 Przecie\
to  Wilk"  szepnął lekarz, pochylając się nad rannym  mój kochany chłopak.
Gdzie go tak urzÄ…dzili?
 W parku, na placu Wilsona  meldował młody kapral.  Dopiero teraz go znalez
liśmy.
Le\
ał w krzakach chyba z godzinę. Szedł do nas, panie kapitanie, z meldunkiem. Wszystkie
oddziały \
oliborskie mają się zebrać na skrzy\
owaniu Marymonckiej i śeromskiego. Podobno
odchodzimy do Puszczy Kampinoskiej. Robi siÄ™ coraz gorzej, panie kapitanie.
 Do Kampinosu? Kiedy?  zapytał kapitan, nie przerywając przygotowań do operacji.
 Przecie\
to niemo\
liwe  wtrąciła się sanitariuszka, która
216
przed chwilą weszła z sąsiedniego pokoju, aby pomóc lekarzowi  co będzie z rannymi?
 Niektóre oddziały ju\
opuściły pozycje  wyjaśniał kapral  my jesteśmy opóz
nieni, bo
 Wilk"... ale rozkaz jest jasny. I ja właśnie tutaj, w tej sprawie. Odchodzą wszystkie oddziały,
a rannych nale\
y rozmieścić wśród mieszkańców. Mam poczekać, a\
pan siÄ™ zwinie ze
wszystkim. Moi chłopcy pomogą... i razem dołączymy na zbiórkę.
 Rozumiem...  szepnął lekarz i nagle zwrócił się do stojącego najbli\
ej Michała  wiesz
kto to jest?
 Nie, nigdy go nie widziałem na oczy  odpowiedział Michał wpatrując się uwa\
nie w
bladÄ… twarz rannego.
 To jest ten z Potockiej, któremu uratowaliście kiedyś \
ycie i pistolety. Plutonowy
podchorÄ…\
y  Wilk"... dzielny chłopak. Szkoda, \
e wasze spotkanie ma właśnie taki przebieg.
Myślałem, \
e będzie weselsze.
 On przecie\
nie umrze  zawołał z nadzieją w głosie Roman  on musi \
yć! Niech go
pan ratuje, doktorze!
Operacja trwała blisko pół godziny, a przez ten czas powstańcy, którzy przynieśli tu  Wilka",
wynosili z sąsiedniego pokoju rannych i lokowali ich w prywatnych mieszkaniach. Póz
niej
wyniesiono i  Wilka". Był ciągle nieprzytomny, ale oddychał dosyś równomiernie i lekarz
powiedział z nadzieją:
 Miał trochę szczęścia, bo mogło być gorzej. Jeśli tylko organizm wytrzyma, będzie \
ył.
 Ale on zostaje sam, bez lekarskiej pomocy  powiedział Antek patrząc ojcu w oczy 
tatusiu, nie odchodz
z śoliborza. Tutaj te\
sÄ… ranni, tutaj te\
jesteÅ› potrzebny. Nie chcÄ™ siÄ™ z
tobą znów \
egnać...
 Czy\
byś nie rozumiał, co to znaczy rozkaz?  przerwał mu dosyć ostro ojciec i
opuściwszy głowę, wyszedł szybko z pokoju.
Szli przez ciemne, opustoszałe ulice. Tylko od czasu do czasu zatrzymywał ich powstańczy
patrol, wzywając do podania hasła. Dopiero gdy skręcili z placu Wilsona w ulicę
Słowackiego, natknęli się na liczniejsze grupy powstańców podą\
ajÄ…cych szybkim marszem
w kierunku miejsca koncentracji.
 Mo\
e siÄ™ tutaj po\
egnamy?  kapitan Gołąb przystanął na chwilę i poło\
ył rękę na
ramieniu Antka  wykorzystajcie tÄ™
217
chwilową ciszę i wracajcie do domu. Nie wiadomo, co się będzie jutro na śoliborzu działo.
Niemcy mogą się mścić.
 A mo\
e wez
miesz nas do Puszczy Kampinoskiej?  zapytał szeptem Antek  będziemy
dobrymi Å‚Ä…cznikami.
 To będzie bardzo cię\
ki i ryzykowny marsz  odparł kapitan  lepiej tu zostańcie i
czekajcie na nasz powrót.
Przy ulicy Włościańskiej spotkali liczną grupę  szarych szeregów". Michał zaczął się
wypytywać o  Chudzielca". Nikt go nie znał, nikt nie widział. Mieli jeszcze nadzieję, \
e
spotkają kogoś z Marymontu na miejscu koncentracji. Kapitan Gołąb zaczął się niecierpliwić:
 No, wystarczy, chłopcy, tego marszu, wracajcie do domu. Tylko starajcie się iść
podwórzami... [ Pobierz całość w formacie PDF ]