[ Pobierz całość w formacie PDF ]

jest Twój. Nawet ja sam bardziej jestem Twój ni\
«mój». WiÄ™c zdobyÅ‚em
świadomość tego, \
e nie wolno mi mówić «moje» na Twoje. Nie wolno mi tak
mówić, myśleć, czuć. Muszę się od tego wyzwolić, z tego wyzuć - niczego nie
mieć, niczego nie chcieć na wÅ‚asność (a «mój» to znaczy «wÅ‚asny»)" (Poezje i
dramaty).
Ojcostwo na wzór św. Józefa
Biskupstwo niewątpliwie jest urzędem, ale trzeba, aby biskup za wszelką cenę
walczył, aby nie  zurzędniczal". Nie mo\
e zapomnieć, \
e ma być ojcem. Jak
powiedziałem, ksią\
ę Sapieha dlatego był tak kochany, \
e był dla swoich księ\
y
ojcem. Kiedy myślę o tym, kto mo\
e być pomocą i wzorem dla wszystkich
powołanych do ojcostwa - w rodzinie albo w kapłaństwie, a tym bardziej w
słu\
bie biskupiej - przychodzi mi na myśl święty Józef.
Dla mnie tak\
e kult św. Józefa łączy się z doświadczeniami prze\
ywanymi w
Krakowie. Blisko pałacu biskupiego są przy ulicy Poselskiej siostry bernardynki.
Mają w swoim kościele, pod wezwaniem właśnie św. Józefa, stałe wystawienie
48
Najświętszego Sakramentu. Chodziłem tam w wolnych chwilach i modliłem się,
a mój wzrok często wędrował w kierunku bardzo czczonego w tym kościele,
pięknego obrazu przybranego ojca Jezusa. Tam te\
prowadziłem niegdyś
rekolekcje dla prawników. Lubiłem rozwa\
ać o św. Józefie w kontekście Z
więtej
Rodziny: Jezus, Maryja, Józef. Wzywałem ich razem do pomocy w ró\
nych
sprawach. Rozumiem dobrze tę jedność i miłość Z
więtej Rodziny: trzy serca,
jedną miłość. Szczególnie duszpasterstwo rodzin zawierzałem św. Józefowi.
W Krakowie jest jeszcze inny kościół pod wezwaniem św. Józefa, a mianowicie
na Podgórzu. Bywałem tam w trakcie wizytacji. Wyjątkowe znaczenie ma
natomiast sanktuarium św. Józefa w Kaliszu. Przybywają tam z pielgrzymkami
dziękczynnymi księ\
a, byli więz
niowie z Dachau. Była w tym nazistowskim
obozie taka grupa, która powierzyła się św. Józefowi - i zostali uratowani. Po
powrocie do Polski zaczęli jez
dzić ka\
dego roku w dziękczynnej pielgrzymce do
Sanktuarium w Kaliszu i zawsze mnie na te spotkania zapraszali. Wśród nich jest
arcybiskup Kazimierz Majdański, biskup Ignacy Je\
, a tak\
e kardynał Adam
Kozłowiecki, misjonarz w Afryce.
Opatrzność przygotowała świętego Józefa do pełnienia roli ojca Jezusa
Chrystusa. W poświęconej mu Adhortacji apostolskiej Redemptoris Custos
napisałem:  Jak wynika z tekstów ewangelicznych, prawną podstawą ojcostwa
Józefa było mał\
eństwo z Maryją. Bóg wybrał Józefa na mał\
onka Maryi właśnie
po to, by zapewnić Jezusowi ojcowską opiekę. Wynika stąd, \
e ojcostwo Józefa -
więz
, która łączy go najściślej z Chrystusem, szczytem wszelkiego wybrania i
przeznaczenia - dokonuje się poprzez mał\
eństwo z Maryją" (n. 7). Józef został
wezwany, aby być dziewiczym mał\
onkiem Maryi właśnie po to, aby był ojcem
dla Jezusa. Ojcostwo św. Józefa, tak jak macierzyństwo Najświętszej Maryi
Panny, ma pierwszorzędny charakter chrystologiczny. Wszystkie przywileje
Maryi wynikajÄ… z tego, \
e jest Ona MatkÄ… Chrystusa. Podobnie wszystkie
przywileje św. Józefa wynikają z tego, \
e miał za zadanie pełnić rolę ojca
Chrystusa.
Wiemy, \
e Chrystus zwracał się do Boga Ojca słowem Abba - słowem bliskim i
rodzinnym, takim, jakim dzieci Jego narodu zwracają się do swoich ojców.
Pewnie te\
, jak inne dzieci, tym samym słowem zwracał się do Józefa. Czy
mo\
na powiedzieć więcej o tajemnicy ludzkiego ojcostwa? Sam Chrystus, jako
człowiek, doświadczał ojcostwa Boga poprzez swoje synostwo wobec św. Józefa.
Spotkanie z Józefem jako ojcem wpisało się w objawienie, które przez Chrystusa
stało się objawieniem ojcowskiego imienia Boga. Głęboka to tajemnica!
Chrystus jako Bóg miał własne doświadczenie Boskiego ojcostwa i synostwa w
łonie Trójcy Przenajświętszej. Jako człowiek doświadczył synostwa dzięki św.
Józefowi. On ze swojej strony ofiarował Dziecku, które wzrastało u jego boku,
podporę męskiej równowagi, jasnego widzenia spraw i odwagi. Słu\
ył zaletami
dobrego ojca, czerpiąc siłę z tego najwy\
szego z
ródła, od którego bierze nazwę
wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi (por. Ef 3, 15). Zarazem w tym, co
49
ludzkie, on sam nauczył wielu rzeczy Syna Bo\
ego, któremu zbudował i dał na
ziemi dom.
Dla św. Józefa \
ycie z Jezusem było ciągłym odkrywaniem własnego
ojcowskiego powołania. W niezwykły sposób, nie dając swojemu Synowi \
ycia
ciała, stawał się ojcem. Czy\
nie taka realizacja ojcostwa została zaproponowana
nam, kapłanom i biskupom, jako wzór? Właściwie wszystko, co robiłem w mojej
posłudze biskupiej, prze\
ywałem jako wyra\
anie takiego ojcostwa: Chrzest,
spowiedz
, Eucharystia, nauczanie, napominanie, zachęta, to było dla mnie
realizacjÄ… ojcostwa.
O domu zbudowanym Synowi Bo\
emu przez świętego Józefa trzeba myśleć,
szczególnie kiedy dotykamy tematu kapłańskiego i biskupiego celibatu. Celibat
daje pełną szansę na realizację takiego ojcostwa: ojcostwa czystego, całkowicie
oddanego Chrystusowi i Jego dziewiczej Matce. Kapłan wolny od osobistej troski
o rodzinÄ™, mo\
e się oddać całym sercem misji duszpasterskiej. Zrozumiała jest
zatem stanowczość, z jaką Kościół obrządku łacińskiego bronił tradycji celibatu
swoich kapłanów, nie ulegając naciskom, jakie w historii pojawiały się od czasu
do czasu. Oczywiście jest to tradycja wymagająca, ale okazuje się, \
e wydała
wyjątkowo obfite owoce duchowe. Jest jednak motywem radości świadomość, \
e
równie\
kapłaństwo \
onatych w katolickim Kościele wschodnim dało wspaniałe
dowody gorliwości duszpasterskiej. Szczególnie w walce z komunizmem księ\
a
\
onaci byli nie mniej heroiczni jak celibatariusze. Jak to stwierdził kiedyś
kardynał Josyf Slipyj, wobec komunistów zachowywali się oni tak samo, jak ich
koledzy celibatariusze.
Trzeba te\
podkreślić, \
e są za celibatem głębokie racje teologiczne. Encyklika
Sacerdotalis caelibatus, którą w 1967 roku ogłosił mój czcigodny poprzednik
Paweł VI, tak to mniej więcej ujmuje (por. nn. 19-34):
 Istnieje przede wszystkim motywacja chrystologiczna: Chrystus, ustanowiony
Pośrednikiem między Ojcem i rodzajem ludzkim, pozostał celibatariuszem, aby
całkowicie poświęcić siebie słu\
bie Bogu i ludziom. Komu dane jest
uczestniczyć w godności i misji Chrystusa jest wezwany, aby podzielał równie\

to całkowite oddanie.
- Istnieje motywacja eklezjologiczna: Chrystus umiłował Kościół, Ciało swoje,
poświęcając dla tego Kościoła całego siebie, aby sobie przysposobić Oblubienicę
chwalebną, świętą i nieskalaną. Wybierając celibat, kapłan obiera jako własną tę
dziewiczą miłość Chrystusa do Kościoła, czerpiąc z niej moc nadprzyrodzonej
płodności.
- Istnieje w końcu motywacja eschatologiczna: przy zmartwychwstaniu - jak [ Pobierz całość w formacie PDF ]