[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wykrzykiwanie pobożnych zwrotów. Modlitwa może być radosnym wychwalaniem
albo pokornym błaganiem o przebaczenie.
Modlitwa może być dziecinnym błaganiem o to, co niemożliwe, albo dojrzałą prośbą
o moralny rozwój i siłę duchową. Prośba może być o chleb codzienny, albo może
zawierać szczerą tęsknotę znalezienia Boga i czynienia jego woli. Może być czysto
samolubnym życzeniem albo prawdziwym, wspaniałym gestem w kierunku realizacji
bezinteresownego braterstwa.
Modlitwa może być gniewnym wołaniem o zemstę, albo miłosiernym
wstawiennictwem za wrogów. Może być wyrazem nadziei na przemianę Boga, albo
skuteczną metodą przemiany samego siebie. Może być służalczą obroną zatraconego
grzesznika przed domniemanie srogim Sędzią, albo pełną radości ekspresją
wyzwolonego syna żywego i miłosiernego, niebiańskiego Ojca.
Człowieka współczesnego wprawia w zakłopotanie myśl o omawianiu spraw z
Bogiem w czysto osobisty sposób. Wielu ludzi zaniedbuje regularnej modlitwy; modlą
się tylko pod wpływem nadzwyczajnego stresu, w sytuacjach krytycznych. Człowiek nie
powinien się bać rozmawiać z Bogiem, ale tylko duchowe dziecko może się podjąć
przekonywania albo zakładać możliwość zmiany Boga.
Prawdziwa modlitwa dosięga jednak rzeczywistości. Kiedy się wznoszą prądy
powietrzne, żaden ptak nie wzleci inaczej, jak tylko dzięki rozpostartym skrzydłom.
Modlitwa unosi człowieka, gdyż jest ona metodą rozwoju, dokonywanego przy pomocy
wznoszących się prądów duchowych wszechświata.
Prawdziwa modlitwa przyczynia się do rozwoju duchowego, przekształca
nastawienie człowieka i tworzy to zadowolenie, które powstaje w wyniku komunii z
boskością. Jest to spontaniczny poryw uświadomienia sobie Boga.
Bóg odpowiada na modlitwę człowieka, dając mu coraz szersze objawienie prawdy,
lepsze uznanie dla piękna i poszerzoną koncepcję dobroci. Modlitwa jest odruchem
subiektywnym, ale kontaktuje się z potężnymi rzeczywistościami obiektywnymi na
duchowych poziomach doznawania ludzkiego; jest ona wymownym sięganiem
człowieka po wartości nadludzkie. Modlitwa jest najsilniejszym bodz
cem rozwoju
duchowego.
W modlitwie słowa są bez znaczenia; są tylko intelektualnym kanałem, którym może
płynąć rzeka duchowej suplikacji. Wartość słowna modlitwy jest wyłącznie
autosugestywna w pobożności prywatnej i socjosugestywna w pobożności grupowej.
Bóg odpowiada na postawę duszy, nie na słowa.
Modlitwa nie jest sposobem ucieczki od konfliktu, ale raczej bodz
cem do rozwoju,
właśnie w obliczu konfliktu. Módlcie się tylko o wartości, nie o rzeczy; o rozwój, nie o
zaspokojenie.
9. WARUNKI SKUTECZNEJ MODLITWY
Jeżeli chcecie skutecznie się modlić, powinniście zachować w pamięci zasady
zanoszenia próśb, które są wysłuchiwane:
1. Aby wasze modlitwy odnosiły skutek, musicie szczerze i odważnie stawać w
obliczu problemów rzeczywistości wszechświatowej. Musicie mieć kosmiczną
wytrwałość.
2. Musicie uczciwie wyczerpać ludzkie możliwości ludzkich rozwiązań. Musicie być
pracowici.
3. Musicie oddać każde pragnienie umysłu i każdą tęsknotę duszy w
przekształcające objęcia duchowego rozwoju. Musicie doświadczać uwydatnienia
znaczeń i wyniesienia wartości.
4. Musicie szczerze wybrać czynienie woli Boskiej. Musicie usunąć martwy ośrodek
niezdecydowania.
5. Nie tylko rozpoznajecie wolę Ojca i pragniecie ją czynić, ale zrobiliście
bezwarunkową konsekrację i dynamiczną dedykację, aby rzeczywiście czynić wolę Ojca.
6. Wasza modlitwa ma być ukierunkowana wyłącznie na boską mądrość, przy
rozwiązywaniu specyficznych, ludzkich problemów, napotkanych podczas wznoszenia
się do Raju  podczas osiągania boskiej doskonałości.
7. I musicie mieć wiarę  żywą wiarę.
[Przedstawione przez szefa pośrednich Urantii].
powrót do spisu treści [ Pobierz całość w formacie PDF ]