[ Pobierz całość w formacie PDF ]

staw jest gotowo ć programisty do przestrzegania pewnej ustalonej konwencji, nieobsłu-
giwanej w aden sposób przez j zyk. Gdy programista nie ma na to ochoty, a zdarza si to
cz sto, np. gdy si spieszy, mo e z łatwo ci o konwencji zapomnieć.
Mechanizm obsługi wyj tków (ang. exception handling) wi e bezpo rednio obsług bł -
dów z j zykiem programowania, a czasem wr cz z systemem operacyjnym. Wyj tek jest
obiektem, który jest  wyrzucany z miejsca wyst pienia bł du, a nast pnie mo e zostać
 przechwycony przez odpowiedni procedur obsługi wyj tku (ang. exception handler)
 zaprojektowan specjalnie do radzenia sobie z danym typem bł dów. Obsługa wyj tków
jest alternatywn cie k przepływu sterowania, wybieran w przypadku, gdy co pójdzie
nie tak  dzi ki temu nie musi si mieszać z kodem wykonywanym w normalnej sytuacji.
Czyni to ten ostatni znacznie prostszym do napisania, poniewa nie trzeba bez przerwy
sprawdzać, czy nie wyst piły jakie bł dy. Zgłaszanie ( wyrzucanie ) wyj tku ró ni si od
ustawiania znacznika bł du czy zwracania ustalonej (oznaczaj cej bł d) warto ci tak e
tym, e w przeciwie stwie do nich nie mo e zostać zignorowane  mamy zatem gwa-
rancj , e wyj tek zostanie w pewnym momencie obsłu ony. Wyj tki dostarczaj tak e
godny zaufania sposób wyj cia ze złej sytuacji. Zamiast po prostu przerwać działanie
programu, mo na cz sto przywrócić warunki do jego dalszego wykonywania  napisane
w ten sposób programy s znacznie solidniejsze.
Pod wzgl dem obsługi wyj tków Java znacz co ró ni si od innych j zyków progra-
mowania, gdy mechanizmy te zostały wbudowane w j zyk a programi ci s zmuszeni
do korzystania z nich. Je li tworzony kod nie b dzie w poprawny sposób obsługiwać
wyj tków, podczas jego kompilacji pojawi si bł dy. Ta gwarantowana konsekwencja
czasami mo e ułatwić obsług bł dów.
Warto zaznaczyć, e choć w j zykach zorientowanych obiektowo wyj tek jest zwykle re-
prezentowany przez obiekt, to jednak sam mechanizm obsługi wyj tków nie jest cech
przynale n jedynie tym j zykom  powstał od nich wcze niej.
:VSÑäELH QR è
Jedn z podstawowych koncepcji programowania jest pomysł wykonywania kilku za-
da w tym samym czasie. Liczne problemy programistyczne wymagaj , aby program
był w stanie przerwać sw bie c aktywno ć, załatwić jak inn spraw i powrócić do
głównego zadania. Próbowano wielu rozwi za . Pocz tkowo programi ci posiadaj cy
 7KLQNLQJ LQ -DYD (G\FMD SROVND
niskopoziomow wiedz na temat maszyny pisali procedury obsługi przerwa , a zawie-
szanie głównego programu było inicjowane przez przerwania sprz towe. Choć działało to
zadowalaj co, było jednak skomplikowane i nieprzeno ne, czyni c proces przenoszenia
programu na nowy typ maszyny powolnym i kosztownym.
Przerwania s czasami niezb dne dla obsługi zada o krytycznych ograniczeniach cza-
sowych, jednak e w przypadku du ej klasy problemów chodzi nam o podzielenie zadania
na wykonuj ce si niezale nie fragmenty, dzi ki czemu program jako cało ć staje si bar-
dziej efektywny. Wewn trz programu te niezale nie wykonuj ce si fragmenty nazy-
wamy w tkami, a cała idea nosi nazw współbie no ci (ang. concurrency) lub wielow t-
kowo ci (ang. multithreading). Typowym przykładem wykorzystania wielow tkowo ci
jest interfejs u ytkownika. Dzi ki w tkom u ytkownik mo e otrzymać szybk reakcj na
naci ni cie przycisku, nie b d c zmuszonym do oczekiwania na zako czenie wykony-
wania przez program jego aktualnego zadania.
W tki s zwykle jedynie sposobem podziału czasu pojedynczego procesora. Je eli jednak
system operacyjny obsługuje wiele procesorów, wtedy ka dy w tek mo e zostać przy-
dzielony innemu z nich, dzi ki czemu b d si one wykonywać rzeczywi cie równolegle.
Jedn z zalet wielow tkowo ci na poziomie j zyka jest to, e programista nie musi inte-
resować si , czy ma do dyspozycji wiele procesorów czy te tylko jeden. Program jest
logicznie podzielony na w tki i je eli maszyna posiada wiele procesorów, wtedy działa
szybciej bez adnych poprawek.
Powy sze stwierdzenia mog sugerować, e wielow tkowo ć jest prostym zagadnieniem. [ Pobierz całość w formacie PDF ]