[ Pobierz całość w formacie PDF ]

" " "
Była połowa lat dzie więćdzie siątych i Ber lu sco ni właśnie wy grał wy bo ry.
W lewicowych liceach w całych Włoszech wydarzenie to stało się głównym powodem tradycyjnej jesiennej
 oku pa cji szkoły.
Tamtego roku, z powodu sukcesu partii Forza Italiana włoskiej scenie politycznej, również wielu rodziców
zde cy do wało się wspie rać uczniów w ich pro teście.
Nie był to zwykły protest mający na celu zrobienie sobie kilku dni wolnych od lekcji, ale raczej forma głębokiego
sprze ciwu wo bec cze goś, co do pie ro się ro dziło, a już za grażało fun da men tom po lity ki i in te gralności państwa.
Nie dziwiła się, widząc rodziców przychodzących rano do szkoły i zostawiających coś do jedzenia, nierzadko
wspierających uczniów znacznie pokaz
niejszymi datkami finansowymi. W powietrzu dawało się wyczuć zapach
niepokojÄ…cych i nieodwracalnych zmian, które dla Agnese odzwierciedlaÅ‚y ewolucjÄ™ taÅ„ców z Non è la Rai, i w jej
koszmarach jawiły się jako ogromne białe studio telewizyjnez palmami w tle, w którym cały naród śpiewał i kołysał
biodrami w rytm piosenki T ap par ten go Ambry Angiolini. CoÅ› jak na obrazie Czwarty stan, tylko w przezroczystych
blu zecz kach i ob cisłych szor tach.
Po trzech latach spÄ™dzonych w Cinecittà wybór Agnese padÅ‚ na najbardziej poważane i najbardziej upolitycznione
liceum w Rzymie, będące jednocześnie również tym najbardziej oddalonym od domu i od całej dzielnicy. Była
zmuszona wstawać każdego ranka o świcie, przejechać siedemnaście przystanków metra i trzy przystanki autobusu,
ale przy najm niej w tej szko le czuła, że zna lazła się w końcu w od po wied nim miejscu.
Wiele osób w szkole, tak jak i ona, nosiło kefijęna znak solidarności z Palestyną, poświęcało sporo czasu nauce i nie
ukrywało swej erudycji. Nikt nie pojawiał się w przezroczystej bluzce i nikt nie czekał na drodzedo domu, aby ci
do ko pać. A oprócz tego wszyst kim po do bało się jej imię.
Pierwszy rok minął niezwykle szybko z nowymi znajomymi i nowo odkrytą pasją - starożytną greką. A jednak nadal
nie czuła się gotowa, aby całkowicie zintegrować sięz grupą, albo mówić głośno o własnych pomysłach. Poczekała do
pierw szych dni piątej kla sy i ze brała sięw końcu na od wagę, aby wstąpić do szkolne go Ko lek ty wu.
Kiedy nieśmiało, bez pukania, otworzyła drzwido sali C, Carlo, chłopak o żywym spojrzeniu i z czapkądredów na
głowie, wygłaszał przemówienie przeciwko cenom batonów w szkolnym sklepiku, które niespodziewanie wzrosły. Na
widok nie zna jo mej dziew czy ny, wy co fa ne ji oku ta nej gru bym czer wo nym swe trem, dwa roz mia ry za dużym, prze rwał:
 Ko le dzy, mamy no we go członka Ko lek ty wu. Jak masz na imię?
 Agnese  odpowiedziała, starając się nie spuszczać wzroku, tak jak była do tego przyzwyczajona w starej
szko le.
Od tamtego dnia Agnese znajdowała się zawsze tuż obok niego, towarzyszyła mu wszędzie, wspierała, a nawet
sama wy najdy wała nowe po wo dy, dla których należało  walczyć .
Krótko mówiąc, jej zaangażowanie w problem ludności palestyńskiej, uciśnionej od ponad dwudziestu lat przez
wojskową okupację ze strony Izraela, i we wszystkie inne kwestie związane z cierpieniem na świecie, wyniosło jądo
rangi kogoś w rodzaju bohaterki ludzkości. Ciężko pracowała na to, by nagłośnić wszelkie problemy świataw szkole
i poza niÄ….
Najtrudniejszą batalią, jaką musiała stoczyć, była bitwa z babcią, która absolutnie nie chciała się zgodzić, by jej
wnuczka zostawała na noc w szkole. Na szczęście do dyskusji wtrąciła się ciotka Claudia. Przekonała seniorkę,że
będzie co dzień zaglądać do szkoły, aby sprawdzić, czy wszystko w porządku. Agnese była niezmiernie szczęśliwa
i wdzięczna ciot ce.
Tej pory, gdy zobaczyła Lorenza ze swoją kuzynką Gildą, Agnese wmówiła ciotce Claudii, że ma silny ból brzuchai
ko niecz nie muszą wrócić do Rzy mu, aby pójść do le ka rza.
Od tamtej nocy przestała też widzieć wszędzie przedmioty w kształcie serca. Najwyraz
niej rozczarowanie
de finityw nie unice stwiło jej ro man tyczną stronę.
Gdy do je chały do mia sta, jesz cze za nim wyszły z dwor ca, ciot ka Clau dia za py tała:  Idzie my na lody do Fas si?
Nie dała się nabrać na historyjkę o dolegliwościach żołądkowych. Agnese zawahała się chwilę, myśląc, co
od po wie dzieć, ale ciot ka uprze dziła ją:
 Przejdzie ci. Wszystko kiedyś przechodzi. I musisz wiedzieć, że problemy z żołądkiem są gorsze od
ja kie go kolwiek za wo du miłosne go. [ Pobierz całość w formacie PDF ]