[ Pobierz całość w formacie PDF ]

dziecka, a to ma ogromny wpływ na
organizm i psychikę kobiety. Potrzebuje
od ciebie zrozumienia. O ile w ogóle
można na to liczyć.
 Na razie wiem tylko tyle, że Sophia
powinna usiąść  odparł Vittorio
rzeczowym tonem.
Cherry spojrzała na Sophię
i zauważyła, że dziewczyna zrobiła się
zielona na twarzy. Odprowadziła ją do
sypialni i przykazała, żeby została
w łóżku tak długo, jak ma na to ochotę,
a dopiero potem zjadła śniadanie.
Wychodząc na korytarz, wiedziała, że
dała się złapać na haczyk. Nie może
odmówić Sophii. Ale jej brata będzie
musiała ignorować.
Kiedy wróciła do jadalni, przywitało
ją spojrzenie Vittoria. Jej talerz stał już
na stole, a obok niego parowało gorące
cappuccino.
 Zawsze byłaś taka opiekuńcza?
Cherry, o dziwo, nie usłyszała w jego
głosie ani śladu ironii.
 Zawsze  odparła. Tak się składało,
że przyciąga ludzi i zwierzęta
w potrzebie. Nawet z Liamem zaczęła
się spotykać, dopiero kiedy rzucony
przez dziewczynę wypłakał jej się
w ramię.
 Jeżozwierz z gołębim sercem. To
lubię  stwierdził Vittorio życzliwie. 
Zbyt często doświadczałem czegoś
odwrotnego.
Spojrzała na niego znad filiżanki
kawy, ale nie skomentowała jego słów.
Poczuła się wytrącona z równowagi.
 Masz mnie za człowieka złego,
nieuprzejmego i niesprawiedliwego, si?
 wymamrotał.
 Z pewnością cynicznego  odparła,
dyplomatycznie unikając komentowania
pozostałych epitetów. Nie zauważyła
jednak, by poczuł się urażony.
 Obawiam się, że masz rację  rzekł
po dłuższym namyśle. Choć nie uważam,
że cynizm jest czymś dogłębnie złym.
Przynajmniej, kiedy towarzyszą mu
przyzwoitość i bezstronność. Staje się
problemem, kiedy zaczyna zatruwać
duszę, przez co nie jest się już w stanie
dostrzec szczerości i autentyczności.
Cherry wbiła w niego wzrok.
 A ty potrafisz?
W jego oczach mignął jakiś ogień,
który natychmiast ukrył pod powiekami.
Kiedy je podniósł, nie było po nim ani
śladu.
 Oczywiście!
 Oczywiście!  powtórzyła Cherry
z drwiną w głosie.  Co za głupie
pytanie. Nie ma to jak doskonałe
samopoczucie, prawda?
 Zgadza się. Prawdę mówiąc,
doskonałe samopoczucie towarzyszy mi
od tak dawna, że przestałem już zwracać
uwagę  odparł.
Wbrew sobie Cherry roześmiała się
głośno. Aż trudno uwierzyć, jak
wybujałe ego ma Vittorio.
 O, tak lepiej  skomentował jej
wesołość.  Bałem się, że od tego
kwasu dostaniesz niestrawności. Zjedz
śniadanie, a potem zadzwonimy do
wypożyczalni i zmusimy ich, żeby
szybko przyprowadzili auto  dodał
z podejrzanie niewinną miną.
Już wie. Nie wiadomo skąd, ale już
wie, że Cherry postanowiła zostać.
W milczeniu zjadła kawałek ciasta
i dopiero potem odniosła się do jego
słów.
 Prawdę mówiąc, nie będę go dziś
potrzebowała. Obiecałam Sophii, że
zastanowię się jeszcze i porozmawiam
z nią póz
niej. Poinformuję
wypożyczalnię, że nie muszą się
spieszyć.
 Doprawdy?  Vittorio udał
bezgraniczne zdziwienie.
 Tak. Ale niczego nie obiecuję.
 Rzecz jasna.
Jakiż on potrafi być irytujący!
 A jeśli zostanę, to niezbyt długo.
Tylko do czasu, aż Sophia zacznie
ogarniać problemy.
 Oczywiście.
 Jest zupełnie rozstrojona
emocjonalnie.
 Co zrozumiałe.
Cherry dała w końcu do zrozumienia,
że uznaje porażkę i zajęła się
śniadaniem, świadoma, że Vittorio
obserwuje ją z rozbawieniem. Najgorsze
było to, że czuła zadowolenie z decyzji
o pozostaniu. Głupia dziewczyna!
Vittorio odezwał się ponownie,
dopiero kiedy kończyła jeść.
 Zaraz jadę do fabryki. Chciałabyś mi
towarzyszyć i zobaczyć, jak
produkujemy oliwę? To zajmie nam
z godzinę lub dwie.
Zawahała się. Oczywiście bardzo
chciała zobaczyć, jak wytłacza się oliwę
z oliwek, ale wciąż uważała, że
powinna spędzać jak najmniej czasu
w towarzystwie Vittoria. Po dłuższym
namyśle powiedziała sobie, że to głupie,
bo skoro ma tu zostać dłużej, musi
przyzwyczaić się do jego krępującej
obecności.
 Z chęcią  odpowiedziała.
Kiedy Cherry wyszła z domu, Vittorio
siedział już za kierownicą lśniącego,
czarnego range rovera. Na jej widok
wysiadł i otworzył drzwi od strony
pasażera. Kiedy usiadł za kierownicą,
znów poczuła znajomą wodę po goleniu.
 Powiedz mi, co wiesz o naszym
płynnym złocie?  spytał, ruszając spod
willi.
 Doskonale nadaje się do sałatek
i mięsa z grilla  odparła żartobliwie,
podchwytując jego rozluz
niony sposób
bycia.
 Si  odparł i obdarzył ją
zniewalającym uśmiechem.  Ale to nie
wszystko. Oliwa chroni przed
chorobami serca i otyłością. Wiedzieli
już o tym starożytni Grecy i Rzymianie.
Ich sportowcy wcierali oliwę w całe
ciało, żeby polepszyć krążenie
i przyspieszyć rozwój mięśni.
Cherry wyobraziła sobie Vittoria
nasmarowanego oliwą i głośno
przełknęła ślinę.
 Dziś oliwy dodaje się nawet do
kosmetyków i mydeł, a najlepsza
pochodzi z Apulii. Produkujemy
wyłącznie oliwę extra vergin, czyli
z pierwszego tłoczenia. Ma piękny,
słoneczny kolor.  Spojrzał na nią
przekornie.  Straszny ze mnie nudziarz,
prawda?
Cokolwiek by powiedzieć o Vittoriu,
z pewnością nie był nudziarzem. Cherry
spojrzała na jego silne dłonie
spoczywające na kierownicy i złoty
zegarek na opalonym nadgarstku.
 Wręcz przeciwnie  odparła.  To
interesujące, że oliwę produkuje się już
od tysięcy lat, a jej popularność nadal
rośnie. Zauważyłam, że tutejsza oliwa
smakuje mi bardziej niż ta, którą kupuję
w Anglii. Wcześniej nie przyszło mi do
głowy, że można zajadać się pieczywem
zamoczonym tylko w oliwie.
 No właśnie. Oliwa jest nie tylko
smaczna, ale i zdrowa. Dzięki temu
mamy zdrowe dzieci.
Kiedy dotarli na miejsce, oczekiwał
ich już dyrektor tłoczni, Federico.
Okazało się, że jest kuzynem Vittoria.
Co więcej, członkami rodziny było
wszystkich kilkunastu pracowników.
Kiedy Vittorio zniknął w biurze,
Federico oprowadził Cherry po
zakładzie, w którym nowoczesne prasy
zastąpiły tradycyjny sprzęt z czasów
jego ojca. Opowiedział jej o całym
procesie tłoczenia oliwy, począwszy od
zbioru oliwek.
 Wszystko trzeba robić z uczuciem 
stwierdził.
Kiedy wrócili, Vittorio czekał na nich
na zewnątrz.
 Cherry jest nie tylko ładna, ale
i bardzo inteligentna  powiedział
Federico do Vittoria.
 Cieszę się, że to dostrzegasz 
odparł Vittorio.  Podpisałem wszystkie
papiery, które zostawiłeś mi na biurku.
Jeśli to wszystko, zobaczymy się jutro.
 Ale nie zabieraj mi tej pięknej [ Pobierz całość w formacie PDF ]