[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pliwości.
Odwróciła się, żeby nie mógł niczego wyczytać z jej
warzy- Odeszła stamtąd i stanęła znowu przy Colbrandzie,
Był wprawdzie piękny, ale piękne były także
znakomitym rycerzem.
Zared obserwowała go podczas dwu następnych tur.
Nagle wydał jej się jakiś znajomy. Najpierw myślała, że
mógłby to być jej najstarszy brat. Rogan był równie
wysoki, ale inaczej się poruszał. Nie mógł to też być żaden
z nieślubnych synów jej ojca, gdyż znała ich zbyt dobrze.
Podeszła bliżej, żeby przyjrzeć mu się dokładniej. W tym
momencie odwrócił ku niej głowę. Nie mogła widzieć jego
148
ze
ze
by obserwować dalsze walki.
Ale teraz patrzyła na
a
wszystko innymi oczami.
I to jest mężczyzna, który omal nie umarł, kiedy musnęła
nożem jego żebra! Czy rzeczywiście był tak bliski śmierci?
A może tylko udawał? Leżał na trawie i twierdził, że boi
się zostać sam, a ona mu uwierzyła. Jaka była głupia!
Wprawdzie zostawiła go samego, ale wróciła ze strachu, że
naprawdę umrze.
Same kłamstwa - myślała. Ten człowiek bez przerwy
kłamał. Udawał słabeusza. Udawał kogoś, kim wcale nie
był. Kłamał, że chce ją pojąć za żonę. Udawał, że jest
przyjacielem.
- Myślisz, że twój brat mógłby się z nim zmierzyć?
Chwilę trwało, zanim pojęła, że Colbrand ją o coś
zapytał. Jeszcze dłużej trwało, zanim zrozumiała, że nie
drży już z podniecenia w obecności tego pięknego męż­
czyzny.
rękawiczki, które kupił jej Tearle. A spojrzenie Colbranda
było mniej inteligentne niż jego konia. Chętnie poroz­
mawiałaby z kimś o tajemniczym rycerzu, ale jeden rzut
oka na piękną twarz Colbranda zdradził jej, że nie był
odpowiednim partnerem do rozmowy. Nie zrozumiałby
subtelnych komplikacji. Do logicznych wniosków także nie
°ył zdolny.
- Mój brat go załatwi - powiedziała cicho.
- Za pomocą błota czy miodu? - zapytał Jamie złośliwie.
149
ZDOBYWCA
e tego, że on ich pokona. Boją się go. Jest wysoki
Stojąc na skraju placu, Zared obserwowała, jak Czam
Rycerz wysadzał po kolei z siodła wszystkich przeciw
ników. W uszach jej huczało. Przypomniała sobie wszystko
co mówiła Howardowi. Jak się z nim drażniła, że jest
alęboko go dotknęło.
_ To on ubrudził ci hełm i wypuścił pszczoły.
Severn otworzył szeroko oczy.
_ Naprawdę tak myślisz?
_ Tak - rzekła z przekonaniem. - On nie polega na
swoich umiejętnościach, tylko rozsiewa strach. Dlaczego
występuje w przebraniu i w masce? On wie, że nie potrafi
cię pobić. Wie, że cię nie przestraszy. Dlatego cię ośmieszył,
żeby złamać w tobie ducha walki.
Mogłaby mu również powiedzieć, że mężczyzna w czar­
nej zbroi nie był nikim innym, tylko Smithem, którego
Severn uważał za przyjaciela, ale zamilkła. Sama nie
wiedziała, dlaczego nie mówi bratu prawdy. Może obawiała
się wybuchu jego wściekłości, gdyby dowiedział się o oszu­
stwie? Może też bała się, że dalsze informacje prowadziłyby
do dalszych pytań i Peregrine mógłby odgadnąć prawdziwe
miano Tearle'a?
Severn wyprostował się i spojrzał na męża na czarnym
koniu. Zared ujrzała, jak w jego wzroku pojawił się nowy
wyraz. Jej brat znowu stał się sobą. Był znowu człowiekiem
pełnym wiary w siebie. Nie dręczyły go już żadne wąt­
pliwości.
•- Tak - szepnął - mogę się z nim zmierzyć.
Musisz go za mnie rzucić na ziemię - myślała Zared.
~ Musisz go pokonać, żeby pomścić upokorzenia, których
Jakże musiał się śmiać ze mnie w duchu - myślała
Każde jej słowo musiało go bawić. Czy i w ramionach lady
Anny się z niej wyśmiewał? Przecież przyznał, że poznał
ją we Francji. Może już tam zaplanowali swoje małżeństwo?
Co się przez ten czas zdarzyło? Może ojciec Anny nie miał
ochoty na zięcia-Howarda, może dlatego zmuszał swoją
córkę, aby wybrała innego? Może Hugh Marshall upodobał
sobie Peregrine'a?
Ale Howardowi udało się wykluczyć Severna z kon­
kurencji. Widzowie zaczynali się śmiać już na sam jego
widok. Wyśmiewali nawet flagę Peregrine'ów. A teraz [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]