[ Pobierz całość w formacie PDF ]

gę w to uwierzyć.
Gabriela była zamyślona, schodząc na parking, gdzie miał
na nią czekać Adam.
- Coś się stało? - zapytał, widząc jej nieco nieobecne
spojrzenie.
- Tata chyba za bardzo przejmuje siÄ™ tym wyjazdem z mat­
ką, a przecież chodziło o to, żeby odpoczął od stresów.
Jego usta zadrgały.
- Przecież jeśli to nie wypali, zabierzemy go do domu.
- Sama nie wiem, czemu tak się martwię - roześmiała się
wreszcie Gabriela. - Matka ma takie same zainteresowania jak
ojciec, a poza tym jest wspaniałą kucharką.
- A więc Harry będzie w dobrych rękach. - Adam zerknął
na zegarek. - Jest jeszcze wcześnie, panno Brett. Czy bardzo
spieszy siÄ™ pani do domu?
- Raczej nie.
- W takim razie zapraszam na kolacjÄ™.
- Jeśli pozwolisz mi tym razem zapłacić...
Adam potrząsnął głową.
- Pojedziemy do Stavely. Pokażę ci Friars Wood, a potem
sam coÅ› przygotujÄ™.
Gabriela spojrzała ze zdziwieniem.
- Musisz mi zaraz dać odpowiedz
- ponagliÅ‚ jÄ…. - Bo ina­
czej przejedziemy zakręt.
- Chętnie skorzystam z twojego zaproszenia - powiedziała
szybko.
Friars Wood byÅ‚o dalej od Pennington, niż Gabriela przy­
puszczała. Kiedy dojechali wreszcie na miejsce, spojrzała
oskarżycielsko.
- Kiedyś mówiłeś, że wpadłeś do mnie po drodze, jadąc
do swego domu. Jakie to po drodze?
- Skłamałem. Chciałem się z tobą zobaczyć.
- Przyznaj, że zależało ci na mojej zgodzie na odnowienie
obrazu.
Dom był mniejszy, niż to sobie wyobrażała, ale spodobał
jej się. Kominy na dachu krytym dachówką, okna o małych
szybkach, w których odbijaÅ‚o siÄ™ Å›wiatÅ‚o, i balkony na pierw­
szym piętrze oplecione bluszczem - wszystko to miało swój
charakter.
- Wspaniały dom. Ile ma lat?
- Zbudowano go pod koniec dziewiętnastego wieku. Póz
­
niej był jeszcze modernizowany.
- I ty go odziedziczysz.
- Tak - odparł w zamyśleniu Adam. - Razem z mnóstwem
obowiązków.
- A twoje siostry?
- Tu wÅ‚aÅ›nie zaczynajÄ… siÄ™ obowiÄ…zki. - WysiadÅ‚ z samo­
chodu i wyciągnął do niej rękę. - Chodz
, oprowadzÄ™ ciÄ™ po
domu, a potem zjemy tam kolację. - Ruchem głowy wskazał
oddalonÄ… nieco od domu stajniÄ™.
Obejrzeli kilka obszernych pokoi o niskich sufitach, wid­
nych i przestronnych, umeblowanych ze smakiem, jak przy­
stało na siedzibę rodziny zajmującej się antykami.
- Podoba mi się ten dom - powiedziała Gabriela.
- Mnie też. Ale czasem ciąży mi to jak kamień.
- Dlaczego?
- Kiedyś będę musiał się nim zajmować. - Uśmiechnął się,
gdy wchodzili do stajni. - Ostrzegam cię, że mój dom jest
mniejszy i zupełnie nie przypomina domu matki.
Mówił prawdę. Dom Adama zaskakiwał wyglądem. Z
ciany
pomalowane na jasne żywe kolory stanowiÅ‚y ostre tÅ‚o dla dÄ™­
bowej posadzki i stropów i świetnie pasowały do licznych
antyków uzbieranych przez Adama na aukcjach. Kuchnia w ko­
lorze ochry była nowocześnie wyposażona, ale okrągły dębowy
stół i schody przypominały farmę Harry'ego.
W jaskrawozielonej jadalni staÅ‚ ciemny stół, a w niewiel­
kim holu na bÅ‚Ä™kitnej Å›cianie wisiaÅ‚a półka, a na niej rzÄ…d sta­
rych cynowych kufli z pokrywkami. Pomalowany na burszty­
nowo salon, pełniący również funkcję pracowni Adama, był
bardziej stonowany. Zegar pod ścianą, kamienny kominek
i szeroka sofa pod oknem.
- A
azienka jest na górze. - Adam wskazał ręką schody.
- Może masz ochotę się odświeżyć?
Gabriela po cichu zajrzała też do pokoju Adama, w którym
pomaraÅ„czowobeżowe Å›ciany odbijaÅ‚y siÄ™ w bogato zdobio­
nym mosiężnym łożu.
- I jak podoba ci się moje królestwo? - Adam czekał na
nią oparty o poręcz schodów.
- Imponujące - uśmiechnęła się. - Przyznaję, że zajrzałam
do twojej sypialni. Co za wspaniałe łoże!
- To też moja zdobycz z aukcji. Nie jesteś głodna?
- Niespecjalnie. Może zjem jakąś kanapkę.
- Bardzo mÄ…drze. Moje umiejÄ™tnoÅ›ci kulinarne sÄ… ograni­
czone. - Zaprowadził ją do kuchni. - Usiądz
przy stole.
Z czym ma być ta kanapka?
- Wszystko jedno.
Adam poruszał się zwinnie i po chwili na stole stał już
cały talerz kanapek z szynką parmeńską i awokado.
- Wspaniałe!
Adam uśmiechnął się.
- Dziękuję za uznanie. Ale przyznam się, że specjalnie
wczoraj pojechałem do delikatesów.
A więc zaplanował to wszystko wcześniej!
- Podobają mi się kolory w twoim domu - powiedziała, [ Pobierz całość w formacie PDF ]