[ Pobierz całość w formacie PDF ]

życie.
- Nie chcę, żebyś została sama. Samotność to straszna
rzecz.
- Mamo - ujęła rÄ™kÄ™ matki - posÅ‚uchaj, bardzo ciÄ™ ko­
cham, ale nie mogę żyć tak jak ty. Pozwól mi mieć inne
pomysły na szczęście. Chcę, żebyśmy były wobec siebie
szczere, nie chcÄ™ niczego udawać. Z czasem sprawy miÄ™­
dzy nami ułożą się, zobaczysz, ale póki to nie nastąpi,
pragnę tylko jednego: żebyś akceptowała mnie taką, jaka
jestem. Nie wyjdę za Channinga. I w ogóle już nigdy nie
wyjdę za mąż.
- Sydney...
- Są rzeczy, o których nie wiesz. Są rzeczy, o których
nie wie nikt. Zaufaj mi, wiem co mam robić. Przez ostatnie
KSI
%7Å‚NICZKA I CZAROWNICA 1 9 9
tygodnie byłam bardziej szczęśliwa niż przez resztę życia.
Niczego przed nikim nie musiałam udawać. Byłam sobą
i czułam się z tym wspaniale.
- Michael... - szepnęła Margerite i ciężko westchnęła.
- Tak, Michael i firma, moja firma. I ja sama. Nareszcie
coÅ› robiÄ™, moje życie nabraÅ‚o sensu. A teraz, mamo, po­
praw makijaż i zjedzmy razem kolację.
Michael siedział przy stole i kończył rzez
bić gÅ‚owÄ™ Syd­
ney w różanym drewnie. Robił to już od kilku godzin, lecz
mimo to nie czuł zmęczenia. Pracował w natchnieniu. Czuł
się trochę jak stwórca, wywołujący z niebytu żywą istotę.
Kiedy wreszcie rozbolaÅ‚y go rÄ™ce i postanowiÅ‚ chwilÄ™ od­
począć, nie pamiętał nawet, jaką techniką się posłużył, by
wydobyć z martwego kawałka drewna jakże żywe ludzkie
kształty.
Materiał, technika nie miały w tym przypadku żadnego
znaczenia; liczył się tylko rezultat. Miał ją teraz przy sobie,
była tu, piękna, żywa, należąca tylko do niego.
MiaÅ‚ za sobÄ… ciężki dzieÅ„. PrzedpoÅ‚udnie spÄ™dziÅ‚, for­
mujÄ…c ekipÄ™, która miaÅ‚a naprawić szkody dokonane w bu­
dynku. Teraz, kiedy napięcie związane z pracą opadło, czuł
siÄ™ kompletnie wykoÅ„czony. Nie zamierzaÅ‚ jednak siÄ™ poÅ‚o­
żyć. Nie chciał iść do łóżka sam.
Dlaczego tak potwornie za nią tęskni? Przecież minęło
dopiero kilka godzin. Dlaczego tak się męczy, skoro wie, że
Sydney jest w tym samym mies'cie, o kilka ulic dalej? Dla­
czego nie może wyobrazić sobie jednej nocy bez niej,
leżącej obok niego? Dlaczego nie jest w stanie spędzić sam
kilku godzin dzielących go od następnego dnia?
2 0 0 KSI
%7Å‚NICZKA I CZAROWNICA
Przeciągnął dłonią po włosach i zapatrzył się w ścianę.
Zamiast kÅ‚aść siÄ™ i próbować zasnąć, mógÅ‚by przecież za­
dzwonić do niej i po prostu usÅ‚yszeć jej gÅ‚os. Albo poje­
chać i zastukać do jej drzwi...
ZerwaÅ‚ siÄ™ i ruszyÅ‚ do wyjÅ›cia. W tej samej chwili roz­
legÅ‚o siÄ™ pukanie. OtworzyÅ‚, zanim ustaÅ‚o, i na progu swe­
go mieszkania ujrzał... Sydney.
- Jak szybko otworzyłeś - zdyszana, położyła rękę na
sercu - przepraszam, że tak póz
no, ale zobaczyłam, że pali
się światło, i postanowiłam wejść na górę...
Nie dając jej skończyć, wciągnął ją do środka i mocno
przytulił.
- Właśnie chciałem do ciebie jechać.
- Do mnie? Byłam na kolacji z matką.
- Pragnąłem cię. Jest północ, co robisz w mieście o tej
porze? To niebezpieczne.
- Czuję się zupełnie bezpiecznie.
Przyjrzał się jej uważnie.
- Następnym razem zadzwoń, przyjdę po ciebie. Co się
stało? - Zajrzał jej w oczy. - Płakałaś?
- To tylko mama. Rozpłakała się, więc i ja się trochę
wzruszyłam.
- Myślałem, że już wszystko sobie wyjaśniłyście.
- Tak, ale doszły nowe elementy. Teraz jednak już
wszystko jest dobrze.
Delikatnie przesunÄ…Å‚ palcem po jej wargach.
- Nie chce mnie dla swojej córki.
- Nie, chodzi o coÅ› wiÄ™cej. DziÅ› wieczór straciÅ‚a ostat­
nie złudzenia.
- Opowiesz mi?
KSI
%7Å‚NICZKA I CZAROWNICA 2 0 1
- Tak - westchnęła - za chwilę. - Podeszła do stołu
i spostrzegła drewnianą rzez
bę. Przez chwilę nie mogła od
niej oderwać wzroku. - Boże - szepnęła wreszcie - jakie
to piękne, jesteś genialny...
- Ja tylko rzez
biÄ™ to, co widzÄ™, to, co czujÄ™...
- Tak właśnie mnie widzisz?
- Taka jesteś. Dla mnie jesteś właśnie taka. [ Pobierz całość w formacie PDF ]