[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ofuknąwszy Marca, uznał, że jego obowiązki dobiegły
końca, więc Elena dokończyła dzieła, podając Rinaldiemu
strojny kapelusz. Owo nakrycie gÅ‚owy byÅ‚o istnym maj­
stersztykiem sztuki, a raczej architektury, gdyż nad wy­
myślnym wałkiem wznosił się wysoki stożek, czyniący
z już i tak wielkiego Marca prawdziwego olbrzyma.
Zeszli na parter w otoczeniu dam dworu i paziów,
gdzie u stóp schodów czekał na nich Beltraffio z wielce
zatroskanÄ… minÄ….
- Muszę zamienić z wami kilka słów na osobności
- oświadczył bez wstępnych grzeczności należnych
monarchom.
Elena natychmiast ruszyła do niewielkiego gabinetu,
gdzie Beltraffio od razu przeszedł do rzeczy:
- Muszę was poinformować, że porucznik Luca de
Grimaldi właśnie dostarczył mi niepokojące wieści.
Niecałą godzinę temu miał opuścić miasto zachodnią
bramą, by wykonać rozkazy kapitana Rinaldiego,
i wówczas, ku swemu wielkiemu zdumieniu, odkrył, że
nie jest ona strzeżona. Wszedł więc do wartowni, by
sprawdzić, czemu żoÅ‚nierze wbrew kategorycznym roz­
kazom opuÅ›cili swoje posterunki. W Å›rodku zastaÅ‚ spÄ™­
tanego dowódcę i kilku jego ludzi. Dwóch nie żyło,
a pozostali byli ranni. Dowódca zameldował, że hrabia
Giovanni zjawił się tam konno ze swymi gwardzistami
wkrótce przed messer LucÄ… i zażądaÅ‚ natychmiastowe­
go otwarcia bramy. Kiedy strażnicy odmówili, ludzie
hrabiego zaatakowali i zdobyli posterunek, po czym
umknęli z miasta, zostawiając list do księżnej, w której
Uberti ponoć wyjaÅ›nia przyczyny swego niespodzie­
wanego wyjazdu. Messer Luca oczywiście przekazał mi
owo pismo, sam zaÅ› czeka na twe posÅ‚uchanie, mój pa­
nie. Uznałem jednak, że zobaczymy się z nim wszyscy
troje, ale dopiero po zapoznaniu się z treścią listu.
Marco był bliski furii.
- Jakim cudem zdoÅ‚aÅ‚ wymknąć siÄ™ z paÅ‚acu, prze­
jechać przez miasto i dotrzeć do bramy przez nikogo
niezauważony? MusiaÅ‚ mu ktoÅ› w tym pomóc, co ozna­
cza, że wśród nas wciąż znajdują się zdrajcy.
- To oczywiste, panie - rzekł Beltraffio. - Musimy
przeprowadzić staranne Å›ledztwo w tej sprawie. Poleci­
Å‚em messer Luce, by natychmiast po naszej naradzie za­
czął przesłuchiwać wszystkich dworzan. Obojgu wam
jednak stanowczo doradzam, byście przed powzięciem
jakichkolwiek decyzji przeczytali list hrabiego.
Marco gniewnie skinął głową, Elena zaś stwierdziła:
- Myślę, Beltraffio, że oszczędzimy na czasie, jeśli
wezwiesz tu messer LucÄ™, a potem odczytasz nam to
pismo. Zresztą wszyscy już chyba i tak wiemy, jaką
treść ono zawiera...
Po kilku minutach we czworo zapoznali siÄ™ z prze­
słaniem hrabiego Burano.
Do księżnej Eleny oraz jej doradców.
PostanowiÅ‚em opuÅ›cić to przeklÄ™te miasto, nie zamie­
rzam bowiem swÄ… obecnoÅ›ciÄ… sankcjonować małżeÅ„­
stwa, które zostaÅ‚o zawarte tylko po to, by mnie upoko­
rzyć. Przypominam też, że obecnie, na skutek odrzuce­
nia mej honorowej oferty matrymonialnej, Burano
i Reggiano znalazły się w stanie wojny. Gdy więc tylko
wrócÄ™ do swego ksiÄ™stwa i zasiÄ™gnÄ™ opinii mych dorad­
ców, natychmiast przystąpię do militarnych działań.
Wkrótce przekonacie się, że Giovanni degli Uberti nie
należy do ludzi tolerujÄ…cych zniewagi, za to wie dosko­
nale, jak za nie odpłacać. Zapewniam, że nie cofnę się
przed niczym, co oznacza, że zamierzam was całkiem
pohańbić.
- Trzeba wezwać Radę Sześciu i poinformować
o zaistniałej sytuacji - stwierdził z powagą Beltraffio,
składając list. - Nie wolno nam lekceważyć gróz
b hra­
biego, dlatego musimy odwoÅ‚ać dalsze weselne uroczy­
stoÅ›ci, pani. Uberti już zabiÅ‚ dwóch naszych ludzi i kil­
ku ranił, co stanowi obelgę dla suwerennego państwa.
Należy więc natychmiast podjąć stosowne działania.
Zanim Elena zdążyła zareagować, odezwał się Marco:
- Moi ludzie są dobrze uzbrojeni i gotowi do każdej
akcji, jednak przed rozpoczęciem kampanii musimy
wykryć i unieszkodliwić zdrajców.
- Oczywiście - powiedziała Elena - Obawiam się
jednak, że renegaci mogÄ… znajdować siÄ™ również w Ra­
dzie Sześciu, dlatego trzeba ich wezwać bez zwłoki.
- Jest jeszcze jedna ważna kwestia, którÄ… powinni­
śmy rozstrzygnąć jak najszybciej - oznajmił Beltraffio.
- Zamierzałem poruszyć ją póz
niej, gdy już zakończą
siÄ™ weselne uroczystoÅ›ci, ale w zaistniaÅ‚ej sytuacji uwa­
żam, że musimy działać błyskawicznie, by okazać tak
hrabiemu Burano, jak i całemu światu, że w żadnym
wypadku nie poddamy siÄ™ obcemu dyktatowi. Dlatego
gdy tylko zbierze się Rada Sześciu, proponuję złożyć
wniosek o nadanie kapitanowi Rinaldiemu tytuÅ‚u ksiÄ™­
cia, żeby bronił naszych granic już nie jako najemnik,
ale prawowity współrządca Reggiano. W ten sposób nie
tylko uczynimy z niego szlachcica, ale także w pełni
usankcjonujemy jego status. Jestem przekonany, że
twój miłościwy ojciec z całego serca zaaprobowałby
podobne posuniÄ™cie, mam wiÄ™c nadziejÄ™, że i ty nie bÄ™­
dziesz mu się sprzeciwiać, pani.
A wiÄ™c tak miaÅ‚y siÄ™ skoÅ„czyć jej marzenia o niepo­
dzielnym władaniu księstwem Reggiano! Elena jednak
rozumiaÅ‚a, że racja stanu musi przeważać nad zachcian­
kami rządzących. Jeżeli więc chciała się okazać równie
przewidujÄ…cÄ… wÅ‚adczyniÄ… jak jej ojciec, musiaÅ‚a przy­
stać na propozycję Beltraffia.
Marco także milczał, choć dla niego ta propozycja
nie była zaskoczeniem. Zdawał sobie sprawę, że dla
Eleny byÅ‚ to ciężki cios, oznaczaÅ‚ bowiem koniec samo­
dzielnego rzÄ…dzenia dziedzictwem ojca. Dla niego na­
tomiast było to przybliżenie się do wyznaczonego celu
i możliwość szybszego ukarania ludzi, którzy skazali
go na bezimienność i ubóstwo.
Otrzymanie tytułu księcia nie było ostatnim krokiem
na dÅ‚ugiej drodze do zemsty, ale jak do tej pory najdo­
nioślejszym. Mimo to Marco nie zmierzał wywierać [ Pobierz całość w formacie PDF ]