[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pouczeń Ewangelii. Rozczytując się w nich, czerpiąc jak z obfitego z
ródła, odnajdywałem
pełny system zbawczego sposobu życia i prawdziwej modlitwy wewnętrznej. Ze czcią
zaznaczywszy wszystkie miejsca i teksty dotyczÄ…ce tego przedmiotu, staram siÄ™ od tego czasu
nieustannie zgłębiać te Boże postanowienia i w miarę swych sił, choćby nawet z trudem,
przetwarzać je w czyn. Stopniowo podczas owych zajęć moja choroba zaczęła ustępować i
wreszcie, jak to widzicie sami, wyzdrowiałem całkowicie. Ponieważ zostałem sam, to
dziękując Bogu za Jego ojcowską miłość, ocalenie i pouczenie zdecydowałem się, idąc za
przykładem mej siostry i za pragnieniem mej duszy, poświęcić się życiu pustelniczemu, by
już bez przeszkód przyjmować, przyswajać sobie te, tak słodkie, słowa życia wiecznego,
ukazane mi w Bożym słowie.
Tak oto obecnie usiłuję dotrzeć do samotnej pustelni, zwanej Anzerską, przy monasterze
Sołowieckim na Morzu Białym; słyszałem bowiem z wiarygodnego z
ródła, że to najlepsze
miejsce dla życia kontemplacyjnego. Powiem wam coś jeszcze: prawdą jest, że choć w
podróży pociesza mnie święta Ewangelia, bo obficie rozświetla mój niedojrzały umysł i
rozgrzewa chłód mego serca, to wyznając moją bezsilność powiem szczerze, że warunki
spełniania dzieł pobożności i osiągnięcia zbawienia, wymagające całkowitego samozaparcia i
czynów nadzwyczajnych, pokory najgłębszej, jak to nakazuje Ewangelia, przerażają mnie swą
wzniosłością, gdy widzę swą niemoc i zepsucie mego serca. Stojąc teraz między rozpaczą i
nadzieją nie wiem, co się ze mną stanie w przyszłości!
MNICH-POKUTNIK: Mając tak zobowiązującą gwarancję, szczególnej, cudownej Bożej
miłości i taką uczoność nie można nie tylko wpadać w przygnębienie, byłoby to
niewybaczalne, ale nie należy nawet dopuszczać do naszej duszy cienia wątpliwości w opiekę
i pomoc Bożą! Czyż nie wiesz, co mówi o tym oświecony przez Boga Chryzostom? Nikt nie
powinien wpadać w przygnębienie, poucza, i mylnie uważać, że nakazy Ewangelii są
niewykonalne lub trudne do wykonania! Bóg, postanawiając zbawienie człowieka, oczywiście
nie po to dał mu nakazy, żeby uczynić go przestępcą, gdy ich nie wypełni. Przeciwnie - dzięki
ich świętości i dobroci chciał pobłogosławić nam zarówno w tym życiu, jak i w wieczności.
To oczywiste, że regularne i stanowcze wypełnianie Bożych nakazów jest dla naszej natury
nadzwyczaj trudne, a zatem i zbawienie nie jest łatwe do osiągnięcia, ale to samo Słowo
Boże, które prawnie nadało przykazania, ukazuje także środki nie tylko właściwego ich
wypełnienia, ale także radowania się tym. Nawet jeśli na pierwszy rzut oka jest to okryte
zasłoną tajemnicy, to oczywiście po to, by najpierw uczynić pokornym tego, który się w tym
zaprawia i łatwiej doprowadzić go do łączności z Bogiem, ukazując sposób chronienia się u
Niego poprzez modlitwę i błaganie o Jego ojcowską pomoc. Na tym polega tajemnica
zbawienia, a nie na pokładaniu nadziei we własnych wysiłkach.
PIELGRZYM: Tak bardzo pragnąłbym, ja, słaby i bezsilny, poznać tę tajemnicę i dzięki
temu jakoś poprawić moje leniwe życie, ku Bożej chwale i mojemu zbawieniu!
MNICH-POKUTNIK: Tajemnicę tę posiadłeś już, umiłowany bracie, z księgi
Dobrotolubija. Zawiera się ona w nieustannej modlitwie, którą zgłębiałeś tak usilnie, gorliwie
siÄ™ niÄ… zajmujÄ…c i radujÄ…c!
PIELGRZYM: Padam do twych stóp, wielebny ojcze! Proszę cię w imię Boga, pozwól mi
usłyszeć z twych ust coś pożytecznego o tej zbawczej tajemnicy i o świętej modlitwie, o
której słuchać pragnę najbardziej, a i czytać lubię ku pokrzepieniu i pocieszeniu mej, tak
bardzo grzesznej duszy.
MNICH-POKUTMK: Choć nie mogę spełnić twego życzenia za pomocą moich własnych
rozważań nad tą wzniosłą czynnością, bo zbyt mało jeszcze jestem doświadczony w tym
przedmiocie, to mam jednak pouczający zeszycik jednego z duchownych pisarzy właśnie na
ten temat. Jeśli zadowoli to także naszych współrozmówców, to zaraz go przyniosę, a jeśli
zechcecie, przeczytam wam. Pozwólcie, proszę!
WSZYSCY: BÄ…dz
Å‚askaw, wielebny ojcze! Nie pozbawiaj nas tej zbawczej wiedzy.
Tajemnica zbawienia objawiana dzięki modlitwie nieustannej
Jak się zbawić? To pobożne, chrześcijańskie pytanie rodzi się oczywiście w umyśle
każdego, kto odczuwa zranienie i osłabienie ludzkiej natury, ale i pozostałości pierwotnego
dążenia do prawdy i sprawiedliwości. Każdy, kto choć trochę wierzy w nieśmiertelność i
nagrodę życia wiecznego, mimo woli napotyka myśl o tym, jak się zbawić, gdy zwraca swe
spojrzenie ku niebu... TrudzÄ…c siÄ™ nad rozwiÄ…zaniem tego zadania, wypytuje o to ludzi
rozważnych i światłych, potem czyta wskazane przez nich pouczające książki duchownych
pisarzy, pragnąc niezachwianie postępować według usłyszanych i wyczytanych prawd i
zasad. We wszystkich tych pouczeniach napotyka on, podkreślone jako niezbędne, warunki
zbawienia: pobożne życie, uczynki, pracę nad sobą dla osiągnięcia zdecydowanego
samowyrzeczenia, kierującego ku pełnieniu dobrych dzieł i ku stałemu spełnianiu wszystkich
Bożych przykazań, poświadczającemu niewzruszoność i stałość wiary! Głosi się mu jeszcze,
że wszystkie te warunki zbawienia winny być wypełniane z najgłębszą pokorą i łącznie, bo
skoro wszystkie cnoty związane są ze sobą, to jedna drugą winna powstrzymywać, jedna
drugą doskonalić i dawać natchnienie, podobnie do promieni słońca, które dopiero wtedy
ujawniają swą moc i rodzą płomień, gdy skupione są przez szkło soczewki w jednym punkcie.
W przeciwnym bowiem razie ten, "kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej
nieuczciwy będzie" (A
k 16,10).
Na dodatek, po to by całkowicie został przekonany o konieczności tego tak złożonego i [ Pobierz całość w formacie PDF ]