[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Ostatnia uwaga ubodła ją, ale nie da tego po sobie poznać.
- Ten chłopak pochodzi z Pakistanu, a nie z Afganistanu - rzekła
wyniośle.
- Niech będzie. Przyznaję się do pomyłki.
Jechali w milczeniu przez parę chwil, które zdawały się wiecznością,
choć zegar na desce rozdzielczej odmierzył niecałe dziesięć minut.
- W takim razie co chciałabyś dziś robić? - zapytał w końcu Jack.
Jego głos niemal odbijał się echem wśród zalegającej wkoło ciszy.
- Pracować - odparła od razu Colleen. Milczenie dało się jej we
znaki. Sama miała ochotę je przerwać, ale nie wiedziała, jak się do
tego zabrać. - Po południu obejrzałam Krwawą betoniarkę i nie
skończyłam jeszcze recenzji do jutrzejszego wydania.
- Krwawą betoniarka. - Jack uśmiechnął się wbrew sobie. -
%7Å‚artujesz, tak?
- Chciałabym. To się składa ze stu jedenastu minut wypełnionych
52
krwią, flakami i urwanymi kończynami. %7ładnej akcji, żadnych
efektów specjalnych, tylko scena za sceną zwariowana betoniarka i jej
ofiary. Nie grzeszÄ™ wiedzÄ… w dziedzinie krytyki filmowej, ale nie
trzeba być krytykiem, żeby uznać ten film za jedną wielką ohydę.
- Zwariowana betoniarka idzie na całość, co? Z pewnością zrobi
furorę wśród niedorozwiniętych nastolatków. Mam nadzieję, że
zrecenzujesz KrwawÄ… betoniarkÄ™ 2, a potem 3 i 4. Hej, oni to mogÄ…
ciągnąć w nieskończoność.
Colleen jęknęła. Jack zarechotał głośno.
- Przed nami Tęczowy Most - oznajmił, zatrzymując samochód. -
Granica Stanów Zjednoczonych i Kanady.
Colleen rozejrzała się wokoło z niekłamanym zaciekawieniem.
- Nigdy nie wyjeżdżałam za granicę, nawet do Meksyku, kiedy
mieszkałam w Teksasie. Nie mogę się doczekać widoku Niagary.
Jack wychował się w Buffalo i traktował wodospady jako rzecz
całkiem zwyczajną, ale pokazując je gościom spoza miasta odczuwał
coś na kształt lokalnego patriotyzmu i dumy.
- Kiedy siÄ™ patrzy na NiagarÄ™ po raz pierwszy, to zawsze robi
wrażenie. Z restauracji zobaczysz wodospady po obu stronach
granicy.
Strażnik graniczny machnął tylko ręką, więc wjechali na wysoki
most łączący miejscowość Niagara Falls w Stanach z miejscowością
Niagara Falls w Kanadzie. Z parkingu, na który skręcili, był
doskonale widoczny wodospad kanadyjski, przypominający kształtem
podkowÄ™.
- Niewiarygodne! Wspaniałe! - zachwycała się Colleen w drodze do
restauracji hotelowej.
Jack chwycił dziewczynę za nadgarstek i wprowadził do windy.
- Ze szczytu zobaczysz więcej.
Oprócz nich w windzie nie było nikogo. Colleen szybko zerknęła na
swoją dłoń uwięzioną między długimi palcami Jacka. Mężczyzna o
jego wzroście i sile mógł zrobić z nią wszystko, co chciał. Trwający
krótką chwilę brak kontroli nad własnymi odczuciami zaowocował
intrygującym podekscytowaniem, którego z
ródło tkwiło w kobiecej
słabości. Natychmiast udzieliła sobie nagany. %7łyje w końcu dwudzie-
stego wieku i nie powinna szukać romantyzmu na poziomie
53
jaskiniowców. Poza tym ten szczególny jaskiniowiec choruje na
ciężki przypadek gorączki złota.
Dlaczego więc tak ją fascynuje? Colleen rozpaczliwie próbowała
znalez
ć odpowiedz
. Miał więcej wad niż jakikolwiek mężczyzna,
którego dotąd znała: arogancki, nieuprzejmy, złośliwy... a jednak
zawsze, kiedy rzucał jej jakiś ochłap, zapominała o ciągle tlącej się
między nimi wrogości i nie wiedzieć czemu brała wszystko za dobrą
monetÄ™.
Kiedy zamknęły się drzwi i winda ruszyła ostro w górę, Jack nadal
ściskał jej nadgarstek.
- Boli mnie ręka - rzekła chłodno Colleen. Chociaż wcale nie bolała.
Tylko to niewymowne napięcie, które spinało klamrą całe ciało,
popchnęło ją do kłamstwa.
- Naprawdę? - spytał niskim gardłowym głosem. Rozluz
nił nieco
palce i powoli zaczął wodzić kciukiem wzdłuż jej dłoni.
W dole brzucha Colleen poczuła nagle silny ucisk.
- Nie...- wykrztusiła.
- Drży ci ręka, Colleen. - Jack splótł swoje palce z palcami
dziewczyny. - Ciekaw jestem, dlaczego?
- Pewnie dlatego, że miewam napady klaustrofobii, czasami także w
windzie.
- Bardzo dobrze, Colleen! - Jack zaśmiał się z uznaniem. - Szybko
myślisz. Mam wiele szacunku dla takich umiejętności.
Spojrzał na nią z góry. Delikatna skóra zaczęła pokrywać się
rumieńcem. Trzymając ją za rękę, mógł nawet wyczuć przyśpieszone
tętno. Był zbyt doświadczony, by nie zauważyć pewnych subtelnych
oznak i nie odczytać ich właściwie: jako zwiastunów budzącego się
pożądania. W odpowiedzi w lędz
wiach poczęła pulsować, nie mająca
szans na spełnienie, żądza.
- Chyba już czas, żeby wejść w role. - Czarne oczy błyszczały jak
dwie świece. - Co zrobiłaby para śmiertelnie zakochanych ludzi,
gdyby znalazła się sam na sam w windzie?
- Porozmawiałaby - brzmiała szybka odpowiedz
. - Ona
denerwowałaby się przed spotkaniem z jego rodziną, więc on
próbowałby podtrzymać ją na duchu. [ Pobierz całość w formacie PDF ]